زیست آنلاین: رژیم غذایی ایرانیان تا همین اواخر، تغییرات اندکی داشته است. حداقل، نوعی از نان مسطح [مانند بربری، سنگک، لواش، تافتون] همیشه بخشی از وعدهی غذاییشان بوده است. زیرا، نان غذای اصلی بوده و همراه با سبزیجات، میوهها، پنیر، ماست و ادویهجات مختلف مصرف میشده است. گوشت، خوراکِ لوکس [و گرانقیمتی] بوده که عدهی معدودی توان تهیه و تدارک آن را داشتند.                        

 رژیم غذایی شهری در دوران صفویه-قاجارنان در دورهی صفویه نیز غذای اصلی بوده و در دوران متاخر نیز اغلب با محصولات لبنی و میوهجات خورده میشد. همچنین، رژیم غذایی میتوانست در طول دورانهای سخت مانند حوالی سال ۱۷۴۰ میلادی خیلی سادهتر باشد، که در آن زمان غذای معمول سربازان و اکثریت مردمِ عادی نان و نمک بود. در دوران زندیه، فقرای قفقاز اساسا "با شیر، پنیر و نان سر میکردند. نان، گندم و جویی است بدون مخمر که روزانه، بخشی به شکل کلوچههای پهن و بخشی در قالب قرصهای گرد و ضخیم، پخت میشود. آنها کیک را با بِه، سیب، تخممرغ، کره و آرد گندم، پخت میکردند". در ایران عصر قاجار نیز، در سراسر ایران طبقات فقیرتر شهری، نان گندم مخلوط با جو و ذرت میخوردند. غذای مرسوم برای یک کارگر روزمزد در بوشهر "مقداری خرما قبل از آغاز کار، مقداری نان (بدون مخمر) و ماهی نمکسود برای نهار و مقداری برنج آبپزشده برای شام" بود. در ۱۸۷۰ میلادی، جِنِر، کنسول بریتانیایی، رژیم غذایی فقرای شهری را اینگونه گزارش کرده است:
رژیم غذایی شهری در دوران صفویه-قاجارنان در دورهی صفویه نیز غذای اصلی بوده و در دوران متاخر نیز اغلب با محصولات لبنی و میوهجات خورده میشد. همچنین، رژیم غذایی میتوانست در طول دورانهای سخت مانند حوالی سال ۱۷۴۰ میلادی خیلی سادهتر باشد، که در آن زمان غذای معمول سربازان و اکثریت مردمِ عادی نان و نمک بود. در دوران زندیه، فقرای قفقاز اساسا "با شیر، پنیر و نان سر میکردند. نان، گندم و جویی است بدون مخمر که روزانه، بخشی به شکل کلوچههای پهن و بخشی در قالب قرصهای گرد و ضخیم، پخت میشود. آنها کیک را با بِه، سیب، تخممرغ، کره و آرد گندم، پخت میکردند". در ایران عصر قاجار نیز، در سراسر ایران طبقات فقیرتر شهری، نان گندم مخلوط با جو و ذرت میخوردند. غذای مرسوم برای یک کارگر روزمزد در بوشهر "مقداری خرما قبل از آغاز کار، مقداری نان (بدون مخمر) و ماهی نمکسود برای نهار و مقداری برنج آبپزشده برای شام" بود. در ۱۸۷۰ میلادی، جِنِر، کنسول بریتانیایی، رژیم غذایی فقرای شهری را اینگونه گزارش کرده است:






