طبیعت دورود از سیل در امان مانده است

به گزارش زیست آنلاین، شروع سال ۹۸ و خبرهای مربوط به سیل، کام همه مردم ایران را تلخ کرد. استان لرستان جزو استانهایی بود که بیشترین آسیب را دید و شهر دورود، به خاطر موقعیت ویژه جغرافیایی و رودهایی که از آن می گذرد، بعد از معمولان و پل دختر، بیشترین خسارات را دید. به گفته مهندس کیانپور، نماینده مردم دورود و ازنا در مجلس، شهرستان دورود، در سیل اخیر در حوزه‎های کشاورزی، راهداری، آبخیزداری، زیرساخت‎ها و ... ۵۰۰ میلیارد تومان خسارت دیده است. شدت خسارات به زیرساختهای مختلف بسیاری از صنایع، از جمله صنعت گردشگری را به شدت تحت تاثیر قرار داد. بسیاری از سفرها لغو شد و قطار گردشگری که با ایده ای در راستای حمایت و حفاظت از محیط زیست به تازگی کار خود را آغاز کرده بود، از حرکت باز ایستاد.

متاسفانه، ‌علاوه بر لغو سفرها، عده ای هم که قصد سفر به این نقطه زیبا از کشورمان را داشتند، از قصد خود منصرف شدند و یا مقصد خود را تغییر دادند.

با گذشت نزدیک به یکماه از این حادثه،‌ بسیاری از هموطنان گمان می برند که لرستان و دورود به کل از بین رفته و دیگر امکان سفر به این خطه زیبا و سرسبز وجود ندارد.

نمایی از شهر دورود و کارخانه سیمان

سیل ۹۸، ابهامات زیادی را در افکار عمومی به وجود آورد و ذهنها را نسبت به گردشگری و سفر به این منطقه منفی نمود. ما نیز، همچون دیگران، برای گرفتن پاسخ خود نسبت به این مسئله، به این منطقه سفر نمودیم و با صحنه ای دیگر، بسیار متفاوت از تصوراتمان روبه رو شدیم.

علی رغم خسارات فراوان به راه ها و زیرساختها مخصوصا راه آهن تهران-خرمشهر که جزو راههای اصلی و قدیمی این شهر می باشد، اما، خوشبختانه، امید همچون رودهای جاری در این شهر همچنان وجود دارد و کارهای بازسازی آن به شدت در حال انجام است. قطار تهران-جنوب از چند روز پیش، ۱۴ اردیبهشت ماه سال جاری، کار خود را آغاز کرد و قطار گردشگری نیز ظرف چند روز آینده کار خود را از سر می گیرد.

زمینهای کشاورزی که در اثر سیل آسیب دیده است

زمینهای کشاورزی که در اثر سیل آسیب دیده است

شاید شهر دورود، ‌برخی از امکانات گردشگری خود را از دست داده باشد، اما طبیعت آن همچنان با اقتدار خودنمایی می کند. در سفری که پس از سیل اخیر، ‌به آنجا داشتیم مطلع شدیم که تالاب ازگن، در ارتفاعات اشترانکوه که پس از چند سال دچار خشکسالی شده بود، به یمن بارشهای اخیر مجددا آبگیری شده است و به طبیعت زیبای زاگرس رنگ و بوی دیگری داده است.

موقعیت دورود از سمت بروجرد که به طرف خرم آباد می رویم در میانه راه،‌ به سمت شرق جاده ای وجود دارد که به شهر دورود میرسد. وجه تسمیه این شهر به جریان دو رود گهر و رود سزار از میان این شهر بر می گردد. نکته جالبی که در این دو رود وجود داشت رنگ آب آن بود: آب یکی از رودخانه ها شفاف و آب رود دیگر به خاطر وجود سیل اخیر در لرستان گل آلود بود. شهرت دیگر دورود، به دلیل وجود کارخانه سیمانی است که در وسط شهر قرار دارد و سالیان سال سبب آلودگی هوای این شهر و وجود بیماریهای تنفسی در میان مردم منطقه شده بود. از سمت درود به طرف جاده پیرعبدالله که می رویم، جریان دو رود یکی می شود. زمینهای کشاورزی که در اطراف این رودخانه ها وجود دارد، به خاطر سیل اخیر دچار آسیب دیدگی و خسارت شده اند. دورود، مسیر گذر راه آهن تهران-خرمشهر است که به خاطر آسیبهای سیل، حرکت قطارهای مسافربری تا مرمت و اتمام بازسازی آن نزدیک به بیش از یک ماه متوقف شده بود.

ولی، موقعیت جغرافیایی این شهرستان، به گونه ای است که جاذبه های گردشگری و طبیعی فراوانی در اطراف آن قرار دارد. یکی از این مناطق تالاب ازگن و دیگری دره اسپر می باشد.

دره در کنار جاده پیرعبدالله

تالاب ازگن و کوهستان اشترانکوه نام دیگر تالاب ازگن، تالاب قارون می باشد، یکی از تالاب های استان لرستان که در دامنه کوه پریز در جنوب شهر دورود قرار گرفته است. این تالاب فصلی است و عموماً تا اواخر بهار آب دارد و پس از آن خشک می‌شود. تالابی با آب شیرین که در چند سال اخیر دچار خشکسالی شده بود. اما این تالاب،‌ به یمن بارشهای امسال بار دیگر جان گرفته است. آب این تالاب از طریق باران و آب شدن برف ها تامین می شود. برای رفتن به این منطقه زیبا،‌ ابتدا باید به شهر درود برویم و از آنجا در مسیر خط آهن به سمت جنوب و در جاده پیر عبدالله حرکت نمایید.

مسیر راه آهن در دره های زاگرس

جاده منتهی به این تالاب، جاده ای خطرناک و دره ای است؛ به نحوی که در برخی از قسمتهای جاده فقط یک ماشین می تواند حرکت کند. این جاده، که در یک طرف آن کوه و آبشارهای کوچک قرار دارد با رویش گلهای شقایق، گل بابونه و همیشه بهار جلوه ای زیبا به خود گرفته است. در طرف دیگر جاده دره های عمیق وجود دارد که رودی خروشان که از پیوند رودهای سزار و گهر که از میان شهر درود می گذرد به وجود آمده و به سمت جنوب ایران در حرکت است. از کنار این رود در دل دره، راه آهن تهران-خرمشهر می گذرد و به خاطر کوهستانی بودن آن دارای تونلهای بسیاری است.

بخش کوهستانی این جاده، با پوشش گیاهی متوسط، پوشیده از مراتع سرسبز و جنگلهای تنک بلوط است. در جاهایی از جاده، باید از روی پل عبور می کردیم که برخی از آنها به دلیل سیل دچار آسیب دیدگی شده بود. در برخی از قسمتهای جاده،‌ خرابی زیرساختهای ریلی نیز مشهود بود.

تالاب ازگن

پس طی مسیری حدود یک ساعت و اتمام جاده آسفالتی، وارد جاده ای خاکی و سنگلاخی شدیم و بعد از حدود ۱۵ دقیقه در پای کوه جاده تمام می شود. از این نقطه به بعد باید، برای رسیدن به تالاب،‌پیاده روی کرد. مسیری با شیب ملایم اما باریک که در برخی از جاها شیب آن کمی تند می شود. پس از حدود نیم ساعت پیاده روی، با چشم انداز زیبای تالاب روبه رو می شویم. دریاچه ای کوچک و زیبا در ارتفاعات کوه. نکته جالب توجه این است که هوای این منطقه گرم و بهاری بود با رطوبتی که آن را کاملا حس می کردیم. درون دریاچه ماهی قزل آلا وجود دارد. به گفته مسئولان میراث فرهنگی و راهنمایان گردشکری، سال گذشته در این منطقه حدود ۱۹ قلاده پلنگ مشاهده شده است. همچنین گرگ، مار و برخی دیگر از گونه های جانوری که به وجود جان گرفتن تالاب، تنوع زیستی آن نیز بیشتر هم شده است.

مسیر بازگشت از تالاب ازگن

علاقه مندان به طبیعت گردی می توانند شب را، در کنار دریاچه اتراق کنند. ولی نکته مهم اینجاست که تالاب ازگن به دلیل مسیر سختی که برای رسیدن به آنجا وجود دارد هنوز از بلایای انسانی و تخریب های زیست محیطی تا حدی در امان مانده است. در این منطقه، امکاناتی مثل سرویس بهداشتی، مخازن جمع آوری زباله وجود ندارد و بهتر است کسانی که به این مکان زیبا سفر می کنند زباله های خود را جمع آوری و آن را از منطقه خارج نمایند.

در مسیر برگشت از تالاب، به علت شیب و سنگریزه ها، باید مراقب بود تا دچار آسیب دیدگی نشویم. چرا که امکانات امدادرسانی در این منطقه وجود ندارد، همچنین خطوط ارتباطی تلفن و اینترنت در این نقطه تقریبا کور است.

دره اسپر در آن طرف کوه قارون و در در ۱۱ کیلومتری جنوب غربی شهر دورود، روستایی به نام دره اسپر وجود دارد. دره اسپر با دشتها و مراتع سرسبز، به دلیل وجود رودخانه ها، چشمه سارها و‌ همجواری با کوهستان دارای آب و هوایی معتدل است. بلافاصله، پس از عبور از این روستای کوچک، به دشت وسیعی می رسیم که تا پای کوه های پوشیده از برف زاگرس و جنگلهای بلوط می رسد. آب و هوای مناسب در این منطقه تنوع زیستی نسبتا خوبی را پدید آورده است. پرورش اسب، دامداری و کشاورزی نیز از مشاغل مردم روستا و عشایری که در آن سکنی دارند می باشد.

نمایی از دره اسپر

مردم منطقه، هنوز از لباسهای سنتی استفاده می کنند: زنان با لباسهای رنگارنگ سنتی و عشایری و مردان با لباسهای سنتی بختیاری که به چوقا و دبیت معروف است. غذاهای اصلی مردم، انواع آش مثل آش رشته و آش ترخینه دو (دوغ) و غذای مراسم های رسمی مثل عروسی ها، پلوگوشت می باشد. از جاذبه های مردم این منطقه، موسیقی لری می باشد که با سرنا و دهل اجرا می شود و اجرای رقص با اسب.

پسر روستایی و رام اسب