به گاندو در ایران، تمساح ایرانی نیز گفته میشود. زیستگاه اصلی این تمساح ۳۸۰ هزار هکتار مساحت دارد که بخشی از آن در چابهار و بخش دیگر آن در شهرستان سرباز قرار دارد. این مناطق با نام منطقهٔ حفاظت شدهٔ گاندو تحت حفاظت سازمان محیط زیست ایران قرار دارند. بیشتر این تمساحها در برکههای میان راسک و باهوکلات و باتلاقهای دلگان و کلانی (در جنوب استان سیستان و بلوچستان) متمرکز هستند. تعداد این گونه در ایران حدود ۳۰۰ تا ۴۰۰ رأس برآورد میشود. در گذشتههای دور قلمرو زیستی این تمساح تا سواحل جنوب عراق نیز ام

بلوچستان میزبان ۳۹۸ سر گاندومدیرکل حفاظت از محیط زیست سیستان و بلوچستان میگوید: براساس آخرین سرشماری ما هماکنون ۳۹۸ سر تمساح پوزه کوتاه تالابی در محدوده عمدتا شهرستانهای سرباز و با پراکندگی کمتر به ترتیب در چابهار، سراوان و نیکشهر زندگی میکند.
بیشتر بخوانید:
رفتارشناسی و تغذیهگاندو گوشتخوار و شکارچی کمینگر است و رژیم غذایی متنوعی شامل انواع ماهیها، خزندگان و پستانداران وانسانها و… دارد. گاندوهای کوچک بیشتر از حشرات، دوزیستان، سختپوستان، ماهیهای کوچک و گاندوهای بالغ هم از پرندگان، خزندگان، ماهیها و انواع پستانداران تغذیه میکنند.
مشخصاتاین تمساح دارای پوزهای پهن است که فک بالایی ۱۹ دندان و فک پایینی ۱۵ دندان دارد. در قسمت پشت سر و در ناحیه گردن دو جفت صفحه شاخی بزرگ دیده میشود. دارای پاهای کوتاه بوده و پنج انگشت منتهی به ناخنهای بلند در پاهای جلوئی و چهار انگشت منتهی به ناخنهای کوتاهتر در پاهای عقبی دیده میشود. رنگ عمومی بدنش زیتونی تا قهوهای بوده و شکمی بدون فلس و به رنگ سفید متمایل به زرد دارد.





