تولید مقالات سفارشی با پول وارداتچی‌های تراریخته برای تایید این محصولات

به گزارش زیست آنلاین؛ عباس پاپی‌زاده نماینده مردم دزفول و عضو کمیسیون کشاورزی در مجلس دهم در گفت‌وگویی با شهر فردا از ورود بی‌ضابطه محصولات تراریخته به کشورمان می‌گوید و لابیهای سنگین و قدرتمند پشت پرده را فاش کرد؛ اظهاراتی که صلاحیت مجامع علمی کشور را نیز زیر سؤال برد.

آیا ورود محصولات تراریخته به کشور بدون اخذ مجوزهای لازم را تایید می‌کنید؟

بله؛ متاسفانه این محصولات با همه عوارض و خطراتی که برای سلامت مردم و محیط زیست ایجاد می‌کند، بدون هیچ ضابطه‌ای وارد کشور می‌شوند و در واقع از ۸ تا ۱۰ سال گذشته تاکنون، سالانه بین ۱۰ تا ۱۵ میلیون تُن انواع محصولات تراریخته وارد کشور می‌شود.

مهم ترین محصولات تراریخته وارداتی که مورد استفاده مردم است، کدامند؟

محصولاتی مثل ذرت، روغن، سویای وارداتی و بسیاری محصولات کشاورزی دیگر که بیان آنها از حوصله خارج است.

قانون برنامه ششم توسعه، قوانین مشخصی در این حوزه مشخص کرده است؛ آیا دولت از اجرای آنها سرباز می‌زند؟

بله؛ متاسفانه به رغم تدبیرهایی که در قالب مصوبات مجلس به دولت تکلیف شد، هیچ کدام از آنها انجام نشده است.

به مصداق روشنی در این باره اشاره می‌کنید؟

ما در قانون برنامه ششم، در گام اول مشخص کردیم که محصولات باید ضابطه‌مند و با اخذ مجوزهای لازم وارد کشور شود که این کار انجام نشد.

موضوع لیبل ( برچسب ) زدن بر محصولات حاوی تراریختگی چیست؟

این موضوع هم در قانون برنامه ششم آورده شده است یعنی تا زمانی که دولت ورود این محصوات را ممنوع نکرده است، موظف است که این محصولات را برچسب بزند تا مردم بدانند محصولی که تهیه می‌کنند، ترریخته است یا خیر یعنی باید در خصوص سلامت خود، خودشان تصمیم بگیرند.

این محصولات چه خطراتی را برای سلامت مردم ایجاد می‌کند؟

محصولات تراریخته با مهندسی ژنتیک تولید می‌شود یعنی یک ژن از یک گیاه یا حیوان را به یک گیاه دیگر منتقل می‌کنند و باعث می‌شود صفت جدیدی که تا حالا موجود نبوده، در گیاه بروز می‌کند؛ طبیعت آمادگی پذیرش این صفت جدید و عوارض آن را ندارد، طی سال‌های اخیر ما شاهد افزایش نرخ بیماریهایی مانند سرطان، بیماریهای گوارشی‌، آلرژی و ... بوده‌ایم که ممکن است ناشی از مصرف چنین محصولاتی باشد.

آیا این ادعا را مجامع علمی تایید می‌کنند؟

بله؛ برخی مجامع علمی و NGO‌ها این موارد را آزمایش کرده و متوجه شده‌اند که اثرات بسیار مخربی بر محیط زیست انسان و دام دارند برای مثال دامداران کشور فرانسه متوجه شدند محصولی مثل ذرت تراریخته که به مصرف دام می‌رسد عوارض شدیدی بر دام دارد و از این روی، ناچار به کشتار دام می‌شوند.

این عوارض به مصرف‌کننده هم منتقل می‌شود؛ این موضوع در مجامع قضایی اروپا به اثبات رسید و شرکت‌های تولید‌کننده محصولات علوفه‌ای جریمه هم شدند البته باید اضافه کنم برخی عوارض مصرف این محصولات طی یک یا دو سال، مشخص نمی‌شود؛ متاسفانه مشاهده نتایج برخی عوارض تا ۱۰ سال هم طول می‌کشد بنابراین شاید به نظر برسد محصولات تراریخته ارزانتر تولید می‌شوند اما در دراز‌مدت هزینه سنگینی را بر سلامت مردم تحمیل می‌کند.

در کشور ما کدام یک از دستگاه‌ها مسئول بررسی این موضوع و ارائه مجوز به واردکنندگان هستند؟

باید سازمان های دامپزشکی، غذا و دارو و استاندارد اقدام کنند اما ما هر چه پیگیری کردیم، چنین مرجعی که بتواند محصولات را پیش از ورود به کشور‌، شناسایی کند، نیافتیم؛ در واقع الان هیچ مرجعی برای این موضوع وجود ندارد و برخی تولیدکنندگان، خودشان را متولی این اقدام می‌دانند یعنی محصول خودشان را‌، خودشان ارزیابی و ممیزی می‌کنند! بدون تردید این کار، با عقل سلیم سازگاری ندارد و متولی این امر باید دستگاهی غیر از تولید‌کننده باشد؛ وزارت بهداشت مدعی است این اقدام توسط دانشگاه علوم پزشکی یزد، انجام شده است.

اجازه دهید توضیح کاملی در این باره ارائه دهم؛ محصولات تراریخته سالهاست محیط زیست و سلامت مردم را نشانه رفته است و متاسفانه سالهای گذشته اقدام عملی در راستای کنترل این موضوع اتفاق نیفتاد لذا ما ( کمیسیون کشاورزی) در زمان تدوین برنامه قانون ششم در مجلس، وارد موضوع شدیم و بندهای شفافی را در خصوص نحوه واردات و تولید این محصولات تدوین کردیم.

درست در همین بازه زمانی که مجلس مشغول بررسی و تدوین پیش نویش این بندهای قانونی بود، عده زیادی از واردکنندگان که از بابت ورود این محصولات، منفعتهای کلان می‌بردند، دست به کار شدند و با تولید یک سری مطالعات سفارشی و مقالات سفارشی در صدد برآمدند خوراک مورد نیاز برخی نمایندگان و کارشناسان را تامین کنند تا واردات بدون ضابطه محصولات تراریخته به تایید برسد؛ متاسفانه ما شاهد بودیم یکی از همین دانشگاه‌های دولتی مقالات سفارشی را تولید و چاپ کرد.

طبق اظهارات شما، عوارض برخی از این محصولات، طی بازه‌های زمانی طولانی‌مدت، مشخص می‌شود با این حال چگونه مقالات علمی در مدت زمان تدوین قانون به مجلس رسید؟

به نکته درستی اشاره کردید؛ تهیه یک مقاله علمی که از چند ماه تا چند سال به طول می‌انجامد، ظرف مدت ۲ هفته تهیه و چاپ شد و به تایید دانشگاه یادشده رسید!

یعنی برخی مجامع علمی کشور تحت تاثیر لابیهای قدرت قرار گرفتند؟

بله؛ همین طور است، ما بسیار متاسفیم‌؛ دانشجویانی که باید در این مراکز تربیت شوند، تحت تاثیر چنین قضاوتهای یک‌طرفه‌ای قرار خواهند گرفت البته ما همچنان در مجلس این موضوع را پیگیری می‌کنیم که چرا برخی مجامع علمی ما استقلال خود را از دست داده‌اند.

شما به لزوم اخذ مجوزهای لازم برای ورود این محصولات اشاره کردید، در عین حال تاکید کردید چنین مرجعی در کشور وجود ندارد؛ چگونه قانونی به تصویب رسید که هیچ بستر اجرایی برای آن وجود ندارد؟

در قانون برنامه تاکید کرده بودیم دولت باید طی ۶ ماه از زمان تصویب، آیین‌نامه اجرایی آن را تدوین کند که متاسفانه این کار انجام نشد؛ در واقع ما به هنگام تدوین برنامه ششم به این تصمیم قطعی رسیدیم که واردات و تولید محصولات تراریخته باید ضابطه مند شود و این گام اول بود.

گام بعدی هم ممنوع کردن محصولاتی است که سلامت مردم را به خطر می‌اندازد البته ما هم معترفیم که در مبادی ورودی مرجعی که محصولات را آزمایش و بی‌خطر بودن آنها را تایید کند وجود ندارد، به همین دلیل از دولت خواستیم به محصولات برچسب بزند؛ به این ترتیب ما یک پروسه را برای دولت تعریف کردیم بنابراین اگر در حال حاضر چنین مرجعی ندارد، ورود آنها را ممنوع کند.

منبع: تسنیم

https://zistonline.com/vdcamyni.49nyu15kk4.html