پیش بینی می شود تا سال ۲۰۵۰ تقاضا برای انرژی بیش از ۸۰% و تقاضا برای آب بیش از ۵۵% افزایش یابد. هر روش تولید انرژی بر کمیت و کیفیت منابع آبی موجود تأثیر می گذارد.

به گزارش زیست آنلاین به نقل از انجمن انرژیهای تجدید پذیر ،آب و انرژی منابع بسیار مهمی برای رشد اقتصادی هستند. رابطه میان رشد اقتصادی و تقاضا برای انرژی به طور گسترده ای اثبات شده است. تأمین این تقاضا برای انرژی نیازمند وجود آب است. پیش بینی می شود تا سال ۲۰۵۰ تقاضا برای انرژی بیش از ۸۰% و تقاضا برای آب بیش از ۵۵% افزایش یابد. هر روش تولید انرژی بر کمیت و کیفیت منابع آبی موجود تأثیر می گذارد.
در حال حاضر، تولید انرژی سالانه حدود ۱۵ % (۵۸۰ میلیارد متر مکعب) مصرف آب شیرین در دنیا را به خود اختصاص می دهد که از این مقدار  تقریبا ۶۶ میلیارد مترمکعب (۱۱%) به منابع باز نمی گردد.
در مورد میزان آب مصرفی در نیروگاههای برق بر اساس نوع فناوری، مطالعات نشان می دهد که سیستم های انرژی که دارای سهم قابل توجهی از انرژی های تجدیدپذیر باشد می توانند به طور متفاوتی از سیستم های متکی بر سوختهای فسیلی، بر منابع آب تأثیر بگذارند. میزان مصرف آب در نیروگاههای تجدیدپذیر متفاوت است. برخی از فناوریهای تجدیدپذیر، از قبیل زمین گرمایی و حرارت خورشیدی (CSP) به مقدار آب قابل توجهی برای عملیات نیاز دارند. در مورد انرژی زمین گرمایی، اگر آب مورد استفاده از سیالات استخراج شده از زمین تأمین شود، میزان آب مورد نیاز برای عملیات در حدود ۷۶۰۰ تا ۱۳۱۰۰ لیتر به ازای هر مگاوات ساعت و در مواردی حتی بیش از این میزان می باشد. درحالیکه، انرژی های بادی و خورشیدی فتوولتائیک برای عملیات به هیچ آبی نیاز ندارند و میزان مصرف آب در چرخه عمر این نیروگاهها حداقل است که موجب می شود با توسعه این فناوریها، روند مصرف آب کاهش یابد.
در ایران با توجه به وضعیت کم آبی کشور در سالهای اخیر، شرایط سختی برای صنعت برق پیش بینی می شود، بنابراین توسعه نیروگاههایی که حداقل نیاز به آب را دارا هستند، همانند نیروگاههای خورشیدی فتوولتائیک و بادی، برای امنیت انرژی و آب در آینده امری ضروری به نظر می رسد .
منبع: نفت ما