زیست آنلاین: اتحادیه اروپا قصد دارد از سال 2025 به محصولاتی که فرایند و ماده اولیه آن سبز نباشد اجازه ورود ندهد. برای اینکه صنایع ما پایدارتر بمانند و ثروتمندتر شوند باید مسولیتهای زیست محیطی را وارد مسولیتهای اقتصادی کنند این رویکردی است که از سال 2010 بطور جدی در جامعه اروپا در حال توسعه است.

به گزارش زیست آنلاین، محمد حسن امامی کارشناس حوزه اقتصاد سبز گفت: جامعه اروپایی برای صیانت از ثروت آفرینی، ضوابط و مقرراتی را وضع کرده مبنی براینکه کشورهایی که قصد دارند با اتحادیه اروپا تجارت کنند باید این الزامات را رعایت کنند.برای اینکه چنین رویکردی اجرایی شود االزامات و استانداردهایی تهیه شده است.

به گفته این کارشناس EPD ( Enviromental Production Declaration ) یکی از استاندارد هایی است که الزام می کند در صنایع مختلف باید چرخه عمر محصول از لحظه ای که طراحی می شود تا لحظه ای که مجددا به طبیعت بر می گردد تحت کنترل درآید.

امامی خاطرنشان کرد: اتحادیه اروپا قصد دارد از سال 2025 به محصولاتی که فرایند و ماده اولیه آن سبز نباشد اجازه ورود ندهد بدلیل اینکه کره زمین یکپارچه است و بطور مثال آب شدن یخ های قطبی در اثر از بین رفتن جنگلهای اندونزی باعث فرو رفتن بخشی از نروژ زیر آب می شود.

وی افزود: چین هم به عنوان بزرگترین صاحب تجارت جهانی به این موضوع توجه می کند و آمریکا با دولت بایدن در امر حفاظت از محیط زیست برای بقا اقتصادی نیز به اروپا ملحق شده است.

این کارشناس اقتصاد سبز با بیان اینکه صنایع در کشور ما باید هر چه سریعتر به سمت  بهبود چرخه عمر محصولات و فرایندهای تولید حرکت کنند تصریح کرد: آنها  4 سال فرصت دارند تا دانش لازم را برای سبز کردن محصول و پروسه تولید ایجاد کنند تا زمانیکه به اجبار بدل شد ازظرفیت لازم برخوردار باشند.
به گفته امامی صنایع و متولیان صنایع از جمله وزارت صمت باید کارگروه محاسبه رد پای کربن و رد پای آب ایجاد کنند و از صنایع بخواهند در گزارش های خود چنین شاخص هایی را لحاظ کنند و میزان انتشار گازهای گلخانه ای را کنترل و محاسبه کنند . محاسبه رد پای کربن محصول مشخص می کند که برای تولید محصول چه میزان منابع استفاده شده و چه میزان آلودگی ایجاد کرده است و هر چقدر این منابع بهینه مصرف شوند به همان میزان هم آلودگی کمتر می شود

اشاراتی از یک کتاب

امامی در ادامه بخش های از یک کتاب را مورد اشاره قرارداد:
دانیل گولمن درکتاب Intelligence   Ecological می گوید در سال 2000 که به چین رفتم به من گفتند که ما مثل نروژی ها کشور ثروتمندی نیستیم که به محیط زیست توجه کنیم ما باید متمرکز باشیم که از طبیعت در نهایت به عنوان یک منبع استفاده و بهره برداری کنیم و نمی توانیم به آلودگی محیط زیست توجه کنیم چون ما ثروت نداریم.
گولمن می گوید در سال 2010 که مجددا به چین رفتم با این موضوع مواجه شدم که دست اندر کاران حوزه صنعت به شدت مسئولیت محیط زیستی را وارد ضوابط و مقررات خودشان می کنند. از آنها پرسیدم که چرا این رویکرد تغییر پیدا کرده، گفتند ما برای اینکه ثروتمندتر بشویم می خواهیم به منابع طبیعی خودمان توجه کنیم و احترام بگذاریم و از آلودگیهای زیست محیطی جلوگیری کنیم.
گولمن در این کتاب می گوید: برای اینکه صنایع ما پایدارتر بمانند و ثروتمندتر شوند باید مسولیتهای زیست محیطی را وارد مسولیتهای اقتصادی کنند این رویکردی است که از سال 2010 بطور جدی در جامعه اروپا در حال توسعه است.
بنابراین این رویکرد که محیط زیست توسط نظام سرمایه داری در غرب و بهره بردای از منابع آلوده شده، پس خود غرب باید ملزم به الزامات محیط زیست باشد صحیح نیست و مطالعات جدید هم نشان می دهد که از بعد اقتصادی جوامعی موفق خواهند بود که به محیط زیست احترام بگذارند.