زیست آنلاین: بر پایه مبحث توسعه پایدار، رشد اقتصادی مبتنی بر تولید، توزیع و مصرف ناپایدار و بحران های زیست محیطی ناشی از آن، تغییرات اقلیم و محدودیت منابع، توجه به صرفه جویی انرژی و جایگزین نمودن انرژی های تجدید پذیر با انرژی های فسیلی به عنوان امری ضروری مبدل گشته است.

 ساختمان سبز با عناوینی چون ساختمان پایدار، ساختمان های سازگار با محیط زیست و یا طراحی سبز مطرح میگردد که بر سه اصل حداکثر صرفه جویی در مصرف انرژی، آب، برق و سایر منابع به منظور بهبود کارایی منابع، محافظت از سلامت ساکنین و محیط زیست، کاهش آلودگی زیست محیطی استوار است. 
ساختمان سبز سعی دارد تا در طول چرخه عمر ساختمان از مرحله ایده و طراحی زیست مدار تا مرحله بهره برداری، نگهداری، تعمیر و تخریب ساختمان روند سبز را طی نماید و به واسطه مدیریت صحیح، بهینه سازی مصرف منابع کمیاب و محدود در سطح زمین ( از جمله انرژی آب، باد، خورشید و موادری از این قبیل ) و همچنین بکارگیری از مصالح ساختمانی سازگار با محیط زیست، موجب کاهش تولید و انتشار آلاینده ها، گازهای گلخانه ای بخصوص دی اکسیدکربن و ضایعات گردد، بدین وسیله تا حد امکان از تخریب محیط زیست جلوگیری کرده که

این امر موجب ارتقا بهره وری انرژی و کاهش مصرف سرانه آن در ساختمان ها می شود.
امروزه با توجه به گسترش صنعت ساخت و ساز، سالانه حجم بالایی از مواد و منابع در این صنعت استفاده قرار میگیرد و همچنین در پی خاکبرداری، تخریب و نوسازی، تعمیرات، حفاری، فعالیتهای ساختمان سازی و صنعتی، حجم قابل ملاحظه ای از ضایعات و نخاله های ساختمانی به محیط زیست باز می گردد که منجر به افزایش ردپای مسکن می شود. از سویی دیگر عدم بازیافت و بکارگیری نخاله های ساختمانی بیانگر هدررفت منابع طبیعی و سرمایه های ملی کشور است. بطوریکه بر اساس گزارشات پسماند ایران، سالانه ۳ میلیارد دلار نخاله ساختمانی در کشور تولید میگردد. 


تحقیقات و بررسی های صورت گرفته نشان می دهد که ۳۰-۴۰ درصد گازهای گلخانه ای و ۳۰-۵۰ درصد پسماندهای تولید شده در زمین مربوط به ضایعات و نخاله های ساختمانی می باشند و ساختمان های مسکونی بیش از ۴۰ درصد کل انرژی مصرفی کشور را به خود اختصاص داده اند. لذا از اقدامات انجام شده در این زمینه، رتبه بندی ساختمان ها و بکارگیری از تکنیک های بهره وری سبز در این صنعت می باشند که ابعاد زیست محیطی و اقتصادی را در کشور به طور همزمان تحت پوشش قرار می دهند و ارتقا میبخشند. از این رو ترویج مدیریت ساختمان سازی سبز میتواند گامی موثر جهت دستیابی به شهرسبز همسو با توسعه پایدار محسوب می شود.


جهت سنجش و رتبه بندی ساختمان های سبز، آیین نامه و استانداردهای مختلفی از جمله:  استاندارد بین المللی پیشرو در طراحی انرژی و محیط زیست گواهینامه سبز (LEED )، BREEM، BREEAM ،PEARL،QSAS، SEAM و  CASBEE طراحی شده اند و ساختمان ها را برحسب اصول مشخصی بررسی می نمایند که نتیجه آن صدور گواهینامه های تصدیق، سیلور، گلد و پلانتیوم می باشد. لیکن این استانداردها متناسب با شرایط اقلیمی ایران طراحی نشده اند و کاملا منطبق با شرایط کشور ایران نمی باشند. از این رو برنامه ریزی جهت تدوین آیین نامه جامع، مناسب با موقعیت جغرافیایی و معماری سنتی ایران امری ضروری قلمداد می گردد.