داروهایی که انسان مصرف می کند و یا برای تغذیه دام از آنها استفاده می شود در نهایت وارد آبراه ها شده و موجب می شود باکتری خطرناک ای کولای رشد کرده و به همین آنتی بیوتیک ها مقاوم شود.

به گزارش زیست آنلاین به نقل از مهر، تحقیقات جدید نشان داده است که می توان از همین سازوکار که به باکتری ای کولای کمک می کند مولکول های دارو را خارج کند، برای جمع آوری داروها از آب های آلوده استفاده کرد.

دیوید وندل استادیار دانشگاه سینسیناتی و مجری این تحقیقات می گوید: ای کولای پروتئین هایی را به نام پمپ های افلوکس تکامل داده است.

این پروتئین به ترکیبات مضر می چسبد و آنها را از سلول جدا می کند. این نوعی دفع زباله انتخابی است.

وی افزود: با بررسی تحقیقات دانشمندان دیگر بر روی پمپ افلوکس، دریافتم می توان به جای آنکه این پمپ، مواد مضر را به بیرون هدایت کند، کاری کرد که مواد مضر را به درون بکشد.

وندل در آزمایشگاه این پمپ پروتئینی را به یک پروتئین دیگر متصل کرد که تابش نور سبز به آن، آن را به یک منبع انرژی تبدیل می کند. ماده به دست آمده یک محلول کدر زرد- قرمز  و اندکی آبکی بود.

درون این محلول میلیون ها پمپ ریز قرار دارد که هر یک به ضخامت تار موی انسان هستند و آنتی بیوتیک ها را از آب آلوده به حباب هایی موسوم به وزیکول پمپاژ می کند. این پمپ های باکتریایی دو برابر کربن فعال، می توانند آنتی بیوتیک ها را از آب جمع اوری کنند. در حال حاضر شیوه استاندارد پاک سازی آب از مواد دارویی استفاده از کربن فعال است.

از نظر تئوری می توان وزیکول را بیرون کشید و آنها را از آب پاک کرد. می توان آن ها را مانند یک تخم مرغ شکست و آنتی بیوتیک های داخل آن را برای استفاده دوباره، بیرون کشید اما از سوی دیگر کربن فعال پس از استفاده سوزانده می شود.

این پمپ های باکتریایی فقط آنتی بیوتیک ها را حذف نمی کنند. این گروه از محققان توانایی این پمپ ها را برای حذف ماده سرطان زای اتیدیوم برومید آزمایش کرده و توانستند فلزات سنگین و هورمون ها را نیز از آب خارج کنند.

محققان می گویند این پمپ های پروتئینی می توانند فلزات نامحلول در آب را نیز پاکسازی کنند.

نتایج این تحقیقات درنشریه Nano Letters منتشر شده است.