چطور می‌توان تعهد اقلیمی طولانی مدت به وجود آورد؟

به گزارش زیست آنلاین، از اکونومیست، قوانین اقلیمی که دولت آلمان در سال 2019 تصویب کرد می‌گویند که انتشارات گازهای گلخانه ای این کشور تا سال 2030 باید نسبت به سال 1990 تا 55 درصد کاهش یابد. فعالان محیط زیست اما می گویند این کافی نیست.

آنها معتقدند که این اقدامات حقوق مربوط به شهروندان آینده آلمان را نادیده می گیرد.

حالا قوه قضائیه آلمان بسیاری از بخش‌های این شکایت را رد کرده است. با این حال در اواخر ماه گذشته میلادی خطاهایی هم در این قانون مشاهده شده است. هرچند هدف 2030 خود به خود ناکافی به نظر نمی رسد اما دادگاه می‌گوید که این هدف باعث ایجاد مشکلاتی در مفاد قوانین طولانی مدت انتشارات «صفر خالص» در سال 2050 می شود.

به نظر می رسد ترکیب این دو هدف امکان می دهد تا سهم کل کربن‌زدایی الزامی بالاتر رود. اما وقتی در نظر بگیریم که اهداف نزدیک تر قابل دستیابی تر هستند، در این صورت این اهداف تعیین شده توسط آلمان بسیار سنگین به نظر می رسند.

برای اینکه به درستی قضاوت کنیم، قوانینی که دادگاه تعیین می کند باید اهداف میانی را هم در بر گرفته باشند. در انتهای سال 2022 جزئیات این اهداف باید مشخص شود. اما پاسخی که تمامی احزاب آلمان به آن می دهند این است که هم در بلند مدت و هم در کوتاه مدت هدف های بلندپروازانه خود را افزایش دهیم: 65 درصد کاهش انتشارات تا سال 2030 و انتشارات صفر خالص تا 2045.

برای این که آلمان به این اهداف خود برسد باید به سرعت موتورهای احتراق داخلی را کنار گذارد، در حالی این بخش یکی از منابع افتخار مهندسی آلمان و بخش صادراتی آن است.

کنار گذاشتن مصرف زغال سنگ در آلمان باید تسریع شود. و زیر ساخت های بسیار بزرگی برای ترمیم نقطه ضعف های آلمان در زمینه تجدیدپذیرها ایجاد شود.

به اعتقاد اکونومیست، آلمان کشوری که هم ثروتمند، هم سبز و هم از نظر تکنولوژی پیشرفته است، شاید بتواند راهی برای به سرانجام رساندن تمامی این اهداف بیابد. شاید هم نتواند. در یک دهه گذشته آنها از این که نیروگاه های هسته ای خود را خاموش کردند خوشحال بودند.

تعیین اهداف کوتاه مدت کاهش انتشارات با توجه به سابقه های موجود در این زمینه و اهداف بلند مدت با توجه به تاریخی که آلمان قصد دارد به انتشارات صفر خالص برسد، برای کشوری که می خواهد به طور جدی با تغییرات اقلیم مقابله کند یک اصل قانونی است. این اهداف صفر خالص کشور را متعهد به رساندن انتشارات خود به سطح خاصی نمی کنند اما برای رسیدن به «انتشارات منفی» در حد و انداره هایی که انتشارات را قطع کند، تعهداتی هست. همین مسائل است که کاهش انتشارات بین 2030 و 2050 و در برخی موارد حتی 2060 را غیرممکن می کند. بنابراین نمی توان قضاوت کرد که آیا نسل آینده هم به این تعهدات باید پایبند باشند یا نه.

انتشارات صفر یک کشور بر اساس میزان جنگلزایی، کشاورزی‌های جدید، کاشت گیاهان جدید و تکنولوژی های جدید جذب کربن از اتمسفر و ذخیره در زمین بنا شده است.

از آنجایی که این اقدامات خود می توانند کاهش انتشارات را با مشکل مواجه کنند برخی فعالین محیط زیست نسبت به کارایی این اقدامات مشکوک هستند.

تفکر انتشارات صفر خالص معانی ژئوفیزیکی و اقتصادی دارد. کاهش برخی انتشارات آنقدر سخت است که ترجیح این است به میزان همان انتشارات از جو گازهای گرمایش زمین جذب شود. و اگر بتواند در دنیا به چنین تعادلی رسید، غلظت گازهای گلخانه ای در جو زمین به ثبات می رسد و گرمایش جهانی متوقف می شود.

به همین دلیل است که توافق اقلیمی پاریس انتشارات صفر خالص را برای نیمه دوم قرن در نظر گرفته است.

اما تفکر انتشارات صفر خالص پرزحمت تر از این هم هست. این تفکر باعث می شود که گستره نهایی کاهش انتشارات را تعریف نشده باقی بماند و ما همه عدم قطعیت ها را زیر فرش خوشبینی تکنولوژیکی جارو کنیم.

اکونومیست در ادامه می نویسد که اگر می خواهیم دولت ها در این زمینه صادق باشند فعالین محیط زیست و رای دهندگان در تمام دنیا باید به آنچه که دادگاه های آلمان تعیین کرده اند توجه کرد.

باید از دولت ها خواست که نحوه کاهش انتشارات را در برانه های خود به طرزی کاملا مشخص نشان دهند، نه اینکه بگویند در زمین های کشورهای فقر جنگل احداث خواهیم کرد./انرژی امروز

https://zistonline.com/vdcbsabw.rhba8piuur.html