تاریخ انتشار :دوشنبه ۲۶ اسفند ۱۳۹۸ ساعت ۱۱:۰۴
کد مطلب : 82407
کرونا اگرچه یک جانداز زنده نیست اما یکی از اجزاء پست اکوسیستم است. این ویروس همان طور که بوکچین گفته است انسان را از راس هرم دوباره به قعر آن برگردانده و آن را خوراک موجودات چندسلولی خواهد کرد، به راحتی باعث مرگ فراگیر بشری خواهد شد که تصور می کند راس زنجیره هرم غذای است و وظیفه اش تحقیر تمام دستاوردهایی است که پزشکی هم به عنوان دانش و هم به عنوان صنعت  به آن مفتخر است.
زیست بوم گرائی و دانش های تقویت کننده محیط زیست گرائی مبتنی بر کل نگری اند. به طور خلاصه کل نگری برخلاف دانش بیکنی و نیوتونی برای شناخت یک پدیده به جای آن که آن را به ذرات کوچکتر تقسیم کند تا سرانجام به اتم ها برسد آن را به اجزاء بزرگتر بدل می کند تا درنهایت به اکوسیستم ها برسد.

از نظر رویکردهای کل نگر روابط متقابل یک پدیده با سایر پدیده هاست که خصوصیات آن پدیده را به وجود می آورد نه صفات قائم به ذات آن پدیده. دانش نوین فیزیک که از اتم های پایدار و ایستا به سمت شبه اتم های ناپایدار و پویا تغییر جهت داده در این فرآیند حداکثر خدمت را به کل نگری محیط زیستی کرده و به آن مشروعیت علمی داده است.

هلیسم یا کل نگری با چنین چشم اندازی که به  تبعیت از فیزیک نوین در آن تاکید می شود:«هیچ ذره ای بنیادی تر از ذره دیگر نیست» زمینه ساز مفاهیم اجتماعی مورد علاقه سبزها چون مخالفت با سلسله مراتب و به سود برابری گرائی است.

موری بوکچین به عنوان یکی از اندیشمندان بوم شناسی اجتماعی معتقد است تصور قبلی ما از هرم غذایی باید کاملا دگرگون شود. این هرم که دو نمونه از آن را در عکس می بیند بر این اصل بنا شده اند که حیوانات گوشتخوار و پیچیده در سلسله مراتب هرم غذایی بالاتر از جانداران گیاهخوار و غیرپیچیده قراردادند.

چنین هرمی علاوه بر اینکه به لحاظ علمی سرتاسر خطاست مشروعیت بخش استفاده همه جانداران با سلسله مراتب پایین تر توسط انسان اند. اگر انسان به عنوان گوشتخواری بزرگ در راس هرم قرار دارد چرا نباید هر چیزی را که در لایه های پایین تر هرم قراردارد بخورد؟

این هرم نه بر اساس واقعیات جهان هستی که برساخت اندیشه ای است که انسان را همه چیزخوار می داند و متهم به این است که نه بر مستندات تجربی که بر پایه  نمادها و اسطوره های دینی نضج یافته است.

از نظر بوکچین هر اکوسیستم و زنجیره غذایی را می توان به صورت حلقه اتصال چرخشی و درهم بافته ای از روابط گیاهی و جانوری در نظر گرفت. به لحاظ علمی نیز زنجیره غذایی نه به صورت هرمی بلکه کاملا به صورت حلقه های پیچیده در هم تنیده و غیرقابل رتبه بندی است و خصوصیت بارز آن عدم امکان تشخیص هرگونه نقطه ورود به این زنجیره است چراکه  از هر نقطه ای می توان به این زنجیره وارد شد و دوباره به همان جا برگشت، بدون آن که راه خروج مشخصی وجود داشته باشد.

 این نظام به هم پیوسته از هر نظر بسته است. همه انواعی از باکتریها گرفته تا انسان ها و گوزنها، در شبکه ای از وابستگی متقابل و با پیوندهای غیر مستقیم، در هم بافته اند. در این حلقه، هر شکارگری نوعی شکار نیز به شمار می آید، به این صورت که ممکن است «پست ترین» ارگانیسم ها او را بیمار سازد و یا پس از مرگ در تجزيه جسد او سهمی داشته باشد. 

کرونا اگرچه یک جانداز زنده نیست اما یکی از اجزاء پست اکوسیستم است. این ویروس همان طور که بوکچین گفته است انسان را از راس هرم دوباره به قعر آن برگردانده و آن را خوراک موجودات چندسلولی خواهد کرد، به راحتی باعث مرگ فراگیر بشری خواهد شد که تصور می کند راس زنجیره هرم غذای است و وظیفه اش تحقیر تمام دستاوردهایی است که پزشکی هم به عنوان دانش و هم به عنوان صنعت  به آن مفتخر است. 

کرونا به ما می آموزاند که نگاه سلسله مراتبی به سایر عناصر این جهان هستی را کنار و نگاه مبتنی بر همکاری متقابل را جایگزین آن کنیم. این که فکر کنیم خفاش ها، پنگولین ها، دام ها و  پرندگان اهلی و وحشی و...همگی جزئی از زنجیره غذایی ما هستند و وظیفه ای در قبال سایر جانداران اکوسیستم ندارند منجر به آن چیزی خواهد که می بینیم.

 اکوسیستمی که ما در آن زندگی می کنیم آن قدر پیچیده است که احتمالا تا قرن ها بعد بشر نتواند هیچ الگوی قابل پیش بینی از ان استخراج کند. ممکن است تغییراتی نه چندان بزرگ در این اکوسیستم منجر به چنان حوادث پیش بینی نشده ای شود که حیات انسان را به مخاطره بیندازد. به همین دلیل نیز احتیاط عقلی حکم می کند درباره کوچکترین روابطمان با سایر اجزاء این اکوسیستم نهایت دقت و محافظه کاری را به خرج دهیم.

آن رودخانه ای که خشک می کنیم، آن گونه ای که می کشیم تا بخوریم، آن جنگلی که آتش می زنیم تا مزرعه شود و ...همگی یاعث دستکاری در این اکوسیستم بزرگ خواهد تا وقتی که در نهایت دستکاری ها ما از ظرفیت تعادل این اکوسیستم خارج شده و منجبر به تغییر رفتار آن شود. این که تغییر رفتار یک اکوسیستم در نهایت باعث نابودی چه چیزهایی شود قابل پیش بینی نیست اما قدر مسلم این است که از این تغییر رفتار ما انسان ها سود نخواهیم برد.
ایمان معمار/ساحت زیست

https://zistonline.com/vdca0yna.49nuw15kk4.html
ارسال نظر
نام شما
آدرس ايميل شما