مقررات جلوگیری از آلودگی هوای ناشی از کشتی ها

به گزارش زیست آنلاین، علیرضا خجسته اظهار کرد: در اواخر دهه ۱۹۸۰ سازمان بین المللی دریانوردی (IMO) اقدام به بررسی چگونگی جلوگیری از آلودگی هوای ناشی از کشتی ها کرد. این تلاش ها برمبنای اطلاعات علمی فاصله از اثرات نامطلوب انتشار انواع گاز به هوا از منابع مختلف از جمله کشتی ها، بر اکوسیستم‌های آسیب پذیر، پایه‌گذاری شده بود. بررسی آلودگی هوای ناشی از کشتی‌ها به منزله رویکرد جدید IMO در مسیر نیل به اهداف اصلی خود و در راستای برنامه های قانون گذاران جامعه قرار دارد که پیش از این بر روی منابع قابل مشاهده آلودگی ناشی از کشتی ها مانند آلودگی نفتی ناشی از حوادث بزرگ کشتی ها معطوف بوده است.
مدیرکل حافظت و ایمنی دریانوردی سازمان بنادر و دریانوردی گفت: متعاقب تشخیص نیاز فوری برای ایجاد خط مشی جهانی در مورد جلوگیری هوای ناشی از کشتی ها، این موضوع در اجلاس مجمع IMO در ماه نوامبر ۱۹۹۱ مورد بررسی قرار گرفت و تصمیماتی اتخاذ شد که حاصل آن قطعنامه شماره ۷۱۹ اجلاس ۱۷ مجمع برای تدوین ضمیمه جدیدی به کنوانسیون بین المللی جلوگیری از آلودگی ناشی از کشتی ها مصوب ۱۹۷۳ اصلاح شده از سوی پروتکل ۱۹۷۸ (کنوانسیون مارپل) بود.
وی ادامه داد: پس از تدوین متن قانونی از سوی کمیته حفاظت از محیط زیست دریایی(MEPC) سازمان بین المللی دریانوردی یک کنفرانس بین المللی از متعاهدین به کنوانسیون مارپل در لندن از ۱۵ لغایت۲۶ سپتامبر ۱۹۹۷ تشکیل شد. پرتکل ۱۹۹۷ کنوانسیون مارپل در این کنفرانس تصویب شد که موجب افزودن ضمیمه ششم به «مقررات جلوگیری از آلودگی هوا ناشی از کشتی‌ها به کنوانسیون مارپل (ضمیمه ششم مارپل )» شد. این کنفرانس همچنین از طریق قطعنامه شماره ۲ آیین نامه فنی پایش انتشار اکسیدهای نیتروژن از موتورهای دیزل دریایی که تحت ضمیمه ششم اجباری است، تصویب کرد.
مدیرکل حافظت و ایمنی دریانوردی سازمان بنادر و دریانوردی اظهار کرد: با دستیابی به اهداف مدنظر برای کاهش اکسیدهای نیتروژن در آینده، کنفرانس ۱۹۹۷ از کمیته حفاظت محیط زیست دریایی خواست محدودیت های انتشار اکسیدهای نیتروژن حداقل در فواصل پنج ساله بعد از لازم الاجرا شدن ضمیمه ششم را بازبینی و آن را حسب لزوم اصلاح کند. پس از لازم الاجرا شدن ضمیمه ششم مارپل در تاریخ ۱۹ می ۲۰۰۵ کمیته حفاظت محیط زیست دریایی (در جولای سال ۲۰۰۵) توافق کرد مروری بر ضمیمه ششم مارپل و آیین نامه فنی اکسیدهای نیتروژن با هدف اهمیت تقویت محدودیت های انتشار با عنایت به فناوری ها و تجربه اجرایی بدست آمده؛ انجام گیرد و کمیته فرعی IMO در مورد مایعات فله و گازها نیز به تهیه پیش نویس اصلاحات به ضمیمه ششم مارپل و آیین نامه فنی اکسیدهای نیتروژن بپردازد. در نتیجه در اجلاس ۵۸ (آگوست ۲۰۰۸) کمیته حفاظت محیط زیست دریایی ضمیمه ششم مارپل بازبینی شده و آیین نامه فنی اکسیدهای نیتروژن بررسی و تصویب شد.
به گزارش انرژی امروز، خجسته با تاکید بر اینکه براساس ضمیمه ششم کنوانسیون مارپل، کلیه شناورها از سال ۲۰۲۰ ملزم به استفاده از سوخت با گوگرد نیم درصد هستند، گفت: طبق مقرره ۱۴ ضمیمه ششم کنوانسیون مارپل برای کاهش آلودگی هوای ناشی از انتشار اکسیدهای گوگرد (Sox) در کشتی ها، میزان گوگرد هر نوع سوخت مورد استفاده در کشتی ها نباید از محدوده های زیر بیشتر شود: الف- ۴.۵ درصد (m/m) قبل از ژانویه ۲۰۱۲ ب- ۳.۵ درصد (m/m) در اول ژانویه ۲۰۱۲ و بعد از آن ج- ۰.۵ درصد (m/m) در اول ژانویه ۲۰۲۰ و بعد از آن.

https://zistonline.com/vdceox8p.jh8voi9bbj.html