بسته بندی مشکل تجارت گیاهان دارویی

اما یکی از مسائل و مشکلاتی که در این حوزه وجود دارد، نبود تکنولوژی بسته بندی برای گیاهان دارویی است .این باعث شده که از ۱۰۰۰ میلیارد دلار تجارت گیاهان دارویی سهم ایران نزدیک به صفر باشد . به همین دلیل است که بسیاری از کارشناسان بر این باورند که نباید به گیاهان دارویی به عنوان درمانگر و دارو نگریست بلکه باید به این حوزه نگاه اقتصادی داشت. این در حالی است که داروهای گیاهی ایران می توان بین ۱ تا ۲۰ میلیارد دلار برای کشور ارز آوری داشته باشد که در حال حاضر این رقم کمتر از ۲۰۰ میلیون دلار است. رعایت استانداردهای لازم می تواند سود زیاد اقتصادی را به کشور سرازیر کند . نکته قابل تاسف اینجا است که قسمت عمده نبود این سرمایه گذاری و تجارت در این حوزه، فقدان بسته بندی مناسب در داخل کشور است . گیاهان دارویی در ایران کشت می شوند و به خارج از ایران صادر می شوند اما همین گیاهان پس از بسته بندی دوباره به ایران بر می گردد این در حالی است که به دلیل مدت زمانی که از زمان کاشت تا رسیدن به دست مصرف کننده می رسد، زمان زیادی می گذرد و این زمان خواص دارویی آن را کاهش می دهد . عدم اثر بخشی گیاهان دارویی اغلب به علت مسن بودن گیاه مورد استفاده است. زیرا با گذشت گیاه از سن خاصی، اثرات درمانی و شفا بخش آن از بین می رود.

از سوی دیگر بیشتر گیاهان دارویی از نظر بهداشتی مورد تایید نیستند و امکان ابتلای مصرف کننده به بیماری های قارچی و انگلی را به همراه دارند البته داروهای گیاهی زیادی نیز در داروخانه ها و تحت نظارت وزارت بهداشت، مجوز دارند و حتی پزشکان اقدام به تجویز این داروها می کنند، ولی عدم رغبت پزشکان ایرانی در تجویز داروهای گیاهی را شاید بتوان در نبود اعتماد کافی جامعه پزشکی به این نوع داروها دانست و این مشکلی است که فقدان بسته بندی گیاهان دارویی با خود به همراه دارد .
با همه اینها باید گفت ورود به عرصه بسته بندی گیاهان دارویی کار سختی نیست احداث یک واحد بسته بندی گیاهان دارویی با ظرفیت ۲۰ تن درسال به حدود ۱۸ میلیارد ریال سرمایه اولیه نیاز دارید. ۱۰ میلیارد ریال نیز برای سرمایه در گردش ضروری و می تواند برای ۲۰ نفر شغل ایجاد کند ورود به این حوزه می تواند چالش ها و مشکلات تجارت گیاهان دارویی را برطرف کند و سهم ایران را در این تجارت سود آور افزایش دهد.

مشکلات عمده در زمینه تولید و صادرات گیاهان داروییمشکلات عمده‌ای که تولید و صادرات گیاهان دارویی بر سر راه خود می‌بیند شامل گران تمام شدن قیمت محصولات نسبت به بسیاری از کشورهای صادر کننده؛ عدم شناخت کافی از بازارهای خارجی؛ عدم ارتباط مستقیم با خریداران اصلی است.
همچنین از دیگر این مشکلات می‌توان به مشکل سطح استاندارد؛ نداشتن سرمایه‌گذاری کافی دولتی در زمینه شناخت بازارهای خارجی؛ عدم آموزش صادرکنندگان و همچنین بررسی ظرفیت اقتصادی کشت و فرآوری آویشن در بازارهای داخلی و جهانی اشاره کرد.
بازارهای اصلی گیاهان دارویی، کارخانه‌ها عصاره گیری، کارگاه‌های داروسازی، مغازه‌های عطاری و داروخانه‌ها هستند.
از آنجایی که تولید وسیع گیاهان دارویی در ایران محدود است و با افزایش کارخانه‌های داروسازی صنایع آرایشی و بهداشتی، میزان تقاضای این محصولات بالا می‌رود، می‌توان رقبا را به دو دسته مستقیم و غیر مستقیم تقسیم کرد که اثر رقبای مستقیم بسیار بیشتر از رقبای غیر مستقیم است.

https://zistonline.com/vdcfvtdv.w6dmvagiiw.html