رییس سازمان حفاظت محیط زیست گفت: براساس برنامه ریزی های انجام شده، ببرهای روسی تا قبل از تابستان سال ۹۲ وارد کشورمی شوند و طرف روسی هم آمادگی این کار را دارد.
به گزارش زیست آنلاین مهندس محمد جواد محمدی زاده افزود: دو قلاده ببر در روسیه و دو قلاده پلنگ در ایران برای تبادل بین طرفین آماده هستند.
وی اظهار داشت: برای این تبادل قرار شد روسیه تمام آزمایش های لازم برای سلامتی ببرها را انجام دهد و گواهی سلامت آنها را تهیه و شناسامه صادر کند که این اقدامات انجام شده است .
محمدیزاده گفت: این آزمایش ها به روش کشت بافت انجام می شود ازاین رو تا حدودی زمانبر است در نتیجه انجام آنها و صادر شدن جواب حدود سه ماه زمان برد.
محمدی زاده افزود: بعد از این روس ها اعلام کردند که به گواهی اتحادیه بینالمللی حفاظت از طبیعت ( IUCN ) نیاز دارند که چند روز پیش نیز این گواهی به آنها داده شد و هم اکنون طرف روسی در تلاش برای تهیه هواپیمای ویژه برای انتقال ببرها به ایران است.
محمدی زاده یادآور شد که زیستگاه این ببرها در میانکاله کاملا آماده پذیرش آنهاست و سازمان محیط زیست اصرار دارد این جابه جایی تا قبل از تابستان ۹۲ انجام شود و طرف روسی هم اعلام کرده است حتما تا قبل از تابستان این کار انجام می شود.
بر اساس توافقنامهای که اول اسفند سال ۸۸ بین رییس سازمان حفاظت محیط زیست ایران و وزیر محیط زیست روسیه امضا شد ، مقرر شد در قبال تحویل دو قلاده پلنگ ایرانی به روسیه دو قلاده ببر به کشور ما منتقل شود و در زیستگاه میانکاله مازندران اسکان داده شوند.
داستان ببرهای روسی
«اصغر محمدیفاضل» معاون محیط طبیعی سازمان محیطزیست تا پیش از قطعی شدن میانکاله از سوی محمدیزاده دو گزینه دیگر هم روی میز داشت. سمسکنده یا پارک پردیسان. محمدیزاده هم پیش تر از این نیم نگاهی به سمسکنده داشت. به عبارت دیگردر دو سال گذشته سازمان محیطزیست هرگز نمیدانست تصمیم نهایی برای احیای ببر مازندران چیست. فروردین ماه سال ۹۰ بود که به یکباره «محمدجواد محمدیزاده» رئیس سازمان حفاظت از محیطزیست کشور اعلام کرد ببرهای روسی به جای «میانکاله» به منطقه «سمسکنده» میروند تا خطری برای گاوداران و زیستگاههای انسانی در میانکاله بهوجود نیاید. محمدیزاده آن روز در پاسخ به سوال خبرنگار تهرانامروز مبنی بر اینکه چرا پس از صرف هزینه ۲۰۰ میلیون تومانی در میانکاله به این نتیجه رسیدهاید؟ گفت: «اگر ببرها از روی دیوار زیستگاهها پریدند و به مناطق مسکونی وارد شدند، چه کسی پاسخگوی اتفاقهای ناگوار انسانی احتمالی است؟»
البته آن روز سوالها به همین جا ختم نشد. کارشناسان سازمان حفاظت از محیطزیست از جمله «هوشنگ ضیایی» بارها اعلام کرده بود که نگهداری ببرهای سیبری در میانکاله بهانهای برای حفاظت از این زیستگاه ارزشمند است تا بهوسیله آن بتوان از ساخت و سازها در این محدوده جلوگیری کرد اما آن روز که ببرهای سیبری از آمدن به میانکاله پشیمان شدند، بسیاری از خود پرسیدند پس حفاظت این زیستگاه ارزشمند به کدام سمت میرود؟ آیامسیر برای ساخت جاده دسترسی و پالایشگاه نفت باز میشود؟ این مسئله به واکنش اعتراضآمیز محمدیزاده منجر شد. او از همگان خواست تا لفظ جاده را برای میانکاله استفاده نکنند چون آنجا قراراست یک پل دسترسی ساخته شود.
امروز هم یک سوال بیپاسخ وجود دارد. اگر ببرها از روی دیوار زیستگاه پریدند و به مناطق مسکونی وارد شدند چه کسی مسئولیت اتفاق احتمالی را به عهده خواهد گرفت. سوالی که البته پاسخی در بر ندارد. همچنین صرف هزینه ۲۰۰ میلیون تومانی، آخرین خبری بود که از اعتبارهای صرف شده برای اسکان ببرهای روسی در روزهای نخست ورود دو ببر روسی به تهران از دل سخنان محمدباقر صدوق و هوشنگ ضیایی مجری طرح به رسانهها رسید و بعد از آن سازمان هرگز آمار دیگری از اعتبارهای صرف شده برای احیای ببرهای مازندرانی را با رسانهها در میان نگذاشت.
ماجرای ببر آبستن
روز ورود ببرهای روسی به ارم، محمدجواد محمدی زاده در حضور رسانهها گفته بود که به زودی ببرها به میانکاله میروند. امیر الهامی مدیر باغوحش ارم همان روز به تهران امروز اعلام کرد که باغ وحش ارم قصد دارد تا به دنیا آمدن توله آنها، ببرها را در تهران نگه دارد. پاسخ همه مسئولان حاضر در باغ وحش ارم به سوال مگر ببر ماده آبستن است، لبخندی رضایت بخش بود. تا این سوال پیش بیاید که روسها چطور حاضر شده بودند یک ببر آبستن را به محیطزیست ایران هدیه کنند؟
روسهای چموشی که در پاسخ به این سوال به زبان فارسی سلیس گفته بودند که پاسخ این سوال را از کارشناسان ایرانی بپرسید! اما آن روز هیچ کس، پاسخی به این سوال که آیا پرواز برای ببر مادر خطری ندارد، نداد! اما قدم نورسیدههای روسی برای امیر الهامی که دوست داشت شاهد تولد ببرسوم در باغ وحش ارم باشد، نحس بود. خبر مرگ ببر نر به گوش رسانهها که رسید معلوم شد که کارکنان باغوحش دو ببر ماده و نر را برای جفت گیری اجباری در یک قفس قرار داده بودند که همین مسئله هم به زد وخورد میان آن دو منجر شده بود. بسیاری بیمار شدن ببر نر را ناشی از همین زد و خورد دانستند. نه دامپزشک باغوحش و نه دامپزشک ساختمان سبز پردیسان، موفق به کشف بیماری نشدند. کارشناسان سازمان حفاظت از محیطزیست هم خیلی زود، جسد ببر مادر مرده را به سازمان محیطزیست بردند تا تاکسیدرمی آن را درست کنند.
اینجا بود که دامپزشکان خارج از این دو مجموعه بیماری آنها را مشخص و اعلام کردند که جسد ببر مرده باید خیلی زود معدوم شود. ببرهای بیچاره، هرگز علاقهای به منوی غذای باغ وحش نداشتند. آنها پس از چند روز امتناع، در مدت اقامت در ارم، مجبور به خوردن گوشت الاغ شدند. گوشت الاغی که از مرز کرمانشاه بدون هیچ بررسیای وارد باغ ارم میشد. گوشتها به مشمشه آلوده بودند و همین مسئله برای از پا درآوردن ببر نر و قتل عام تعدادزیادی شیر باغ وحش و بیکار کردن امیر الهامی کافی بود. ببر ماده هم به مشمشه دچار شد و اگر تا به امروز معدوم نشده و در قرنطیه به زندگی خود ادامه میدهد، از صدقه سر سماجت سازمان محیطزیست است. به گفته «پیام محبی» نایب رئیس جامعه دامپزشکی، در حال حاضر حکم قطعی معدوم شدن ببر ماده سیبری بهوسیله سازمان دامپزشکی صادر شده اما محیطزیست هیچگاه برای معدومسازی در محل حاضر نمیشود. بسیاری اعتقاد دارند که سازمان محیطزیست، معدومسازی ببر ماده را به بعد از انتقال ببرهای جدید به ایران، واگذار کرده است.
گواهینامه سلامت
وقتی مرگ به جان ارم افتاده و نزدیک به ۱۴ ببر و شیر را به کام مرگ فرستاد، بسیاری خواستار گواهی سلامت ببرها شدند. پاسخ سازمان محیطزیست همواره دال بر وجود گواهی و شناسنامه سلامت ببرها داشت، اما این شناسنامه هرگز در اختیار رسانهها قرار نگرفت و به شایعه بیمار بودن ببرهای روسی از بدو ورود دامن زد. هرچند این مسئله هرگز شفافسازی نشد. اما حرفهای تازه محمدی زاده تا حدودی نشان میدهد که چرا سازمان محیطزیست هرگز از شناسنامه سلامت تحفههای روسی در حضور رسانهها، رونمایی نکرد. به گفته او در تبادل جدید قرار شد روسیه تمام آزمایشهای لازم برای سلامتی ببرها را انجام دهد و گواهی سلامت آنها را تهیه و شناسنامه صادر کند که این اقدامات انجام شده است.
او میگوید: «این آزمایشها به روش کشت بافت انجام میشود از این رو تا حدودی زمانبر است در نتیجه انجام آنها و صادر شدن جواب حدود سه ماه زمان برد.» به گفته او بعد از این روسها اعلام کردند که به گواهی اتحادیه بینالمللی حفاظت از طبیعت (IUCN) نیاز دارند که چند روز پیش نیز این گواهی به آنها داده شد و هماکنون طرف روسی در تلاش برای تهیه هواپیمای ویژه برای انتقال ببرها به ایران است. همین مسئله تا حدود زیادی نداشتن شناسنامه سلامت ببرهای روسی در فاز اول را قوت میبخشد. ببرهایی که با لابی محیطزیست، برخلاف قانون قرنطینه یکراست از فرودگاه مهرآباد به ارم آمدند تا بهشت ارم را برای خود و سایر گربه سانان باغوحش، جهنم کنند.
باز هم میانکاله
محمدجواد محمدی زاده امروز برخلاف اصرارهای گذشته برای حضور ببرها در سمسکنده که حتی به گفته او تایید محمدباقر صدوق معاون سابقش را هم بهدنبال داشته محل اسکان اصلی ببرهای روسی را میانکاله میداند. با توجه به تغییر و تحولاتی هم که در پارک پردیسان در حال وقوع است، حضور آنها در پارک پردیسان هم منتفی است. اما آیا ببرهای روسی جدید به بدشانسی، دو ببر پیشین هستند. دو ببری که قرار بود میانکاله را از ساخت و سازهای پالایشگاه نفت نجات دهند اما نهتنها به کام مرگ رفتند که میخ پالایشگاه نفت در میانکاله بهرغم همه اعتراضها محکمتر شد و امروز کسی را یارای تکان دادن آن نیست.
از سوی دیگر ببرهای جدید میمانند با قفسی بزرگتر از قفس باغ وحش ارم، تا جمله ماندگار «محمدباقر صدوق» معاون پیشین محیط طبیعی سازمان محیطزیست، تکلیف همه را مشخص کند. او در پاسخ به سوال روزنامهنگاران مبنی برا ینکه چرا سازمان حفاظت از محیطزیست حاضر به چنین هزینهای در پروژه احیا ببر مازندران شد، گفته بود ما در مقابل پلنگهایی که روسها برای المپیک سوچی خواسته بودند، پیشنهاد ایجاد فرصت تحصیلی برای دانشجویان ایرانی داده بودیم. اما مرغ روسها یک پا دارد. آنها پلنگ میگیرند و ببر میده