تاریخ انتشار :دوشنبه ۲۶ فروردين ۱۳۹۸ ساعت ۰۸:۳۰
کد مطلب : 80497
زیست آنلاین: در پاسخ به این سوال که کشورهای تولید کننده و ارائه دهنده نفت کوره چه مدت زمانی برای کاهش درصد گوگرد موجود در سوخت فرصت داشته اند؟ باید گفت که در سال  ۲۰۰۸ موضوع کاهش انتشار آلاینده های هوا مطرح شده اما طی فرایند تصویب خواهی،  کمیته حفاظت از محیط زیست سازمان بین المللی دریانوردی از اکتبر سال ۲۰۱۶ اعلام نمود که ممنوعیت مورد نظر در سال ۲۰۲۰ اجرائی خواهد شد در واقع یعنی حدود ۳ سال پیش؛ که این مدت، با توجه به موانع موجود، زمان مناسبی برای اعمال تکنولوژی های مورد نیاز نمی باشد.
نفت کوره کم گوگرد محدودیت تردد دریایی برای ایران
به گزارش زیست آنلاین، کنوانسیون بین المللی پیشگیری از آلودگی دریاها توسط کشتی ها که به قانون مارپل (MARPOL) معروف است، مهمترین و اصلی ترین کنوانسیون بین المللی برای کنترل و پایش آلودگی های زیست محیطی در دریا است که این آلودگی ها از طریق فعالیتهای عملیاتی کشتی ها و یا ناشی از بروز حوادث بوقوع می پیوندد.
کنوانسیون مارپل اولین بار در تاریخ دوم نوامبر ۱۹۷۳ در محل سازمان بین المللی دریانوردی (IMO) تهیه و ایجاد گردید و در پی حوادث دریائی سال های ۱۹۷۶ و ۱۹۷۷ پروتکل ۱۹۷۸ تهیه شد و به کنوانسیون مربوطه الحاق گردید. از آنجا که تا آن زمان کنوانسیون مارپل قابلیت اجرائی پیدا نکرده بود پروتکل ۱۹۷۸ نیز به عنوان بخشی از کنوانسیون ۱۹۷۳ ملحوظ شده و بطور توامان در تاریخ دوم اکتبر ۱۹۸۳ لازم الاجرا گردید. در ادامه روند تکمیل مارپل، پروتکل جدیدی به همراه ضمیمه شماره ۶ بهکنوانسیون الحاق گردید که هر دو از تاریخ ۱۹ مارس ۲۰۰۵ لازم الاجرا شده اند. کنوانسیون مارپل در طول سالیان گذشته ضمنبروز رسانی،همواره روندی تکمیلی داشته است.
 کنوانسیون مارپل شامل مجموعه مقرراتی می شود که با هدف تمرکز بر کاهش و به حداقل رساندن آلودگی های تصادفی ناشی از حوادث احتمالی و همچنین عملیات های روتین کشتی ها در دریا ها تهیه گردیده و مشتمل بر شش ضمیمه تخصصی در حوزه های خاص می شود که تحت کنترل های سخت گیرانه هر گونه تخلیه مواد راتحت نظر خواهند داشت.
در همین رابطه، ضمیمه های مورد اشاره در این قانون بطور مختصر توضیح داده می شود:
ضمیمه ۱- مجموعه مقررات پیشگیری از آلودگی دریا از طریق مواد نفتی (که در تاریخ دوم اکتبر ۱۹۸۳ ابلاغ شده است)
این ضمیمه کلیه موارد نشت مواد نفتی ناشی از اقدامات عملیاتی روتین کشتی ها و همچنین نشتی های ناشی از حوادث و اتفاقات ناگهانی را پوشش می دهد. بر اساس اصلاحیه های سال ۱۹۹۲ در ضمیمه یک، کلیه نفتکش های جدید ملزم شده اند مخازن ذخیره خود را دوجداره بسازند و نفتکش های قدیمی نیز مطابق یک برنامه زمانبندی نسبت به دو جداره نمودن مخازن خود اقدامات لازم را انجام دهند. این الزامات در سال های ۲۰۰۱ و ۲۰۰۳ نیز بازنگری گردیدند.
ضمیمه ۲- مجموعه مقررات کنترل آلودگی دریا ناشی از مایعات سمی بصورت فله (که در تاریخ دوم اکتبر ۱۹۸۳ ابلاغ شده است)
مفاد این ضمیمه جزئیات مربوط به معیارها و الزامات مربوط به تخلیه و کنترل های آلودگی ناشی از نقل و انتقال مایعات نفتی بصورت فله می باشد. حدود ۲۵۰ ماده مختلف پس از انجام ارزیابی های مورد نیاز در لیست پیوست این ضمیمه کنوانسیون آمده است که تخلیه آنها تنها در شرائط خاص و با غلظت های معین در تأسیسات مخصوص تخلیه مواد مجاز می باشد. بر اساس الزامات این ضمیمه، در هیچ شرائطی،  تخلیه مواد سمی تا فاصله ۱۲ مایلی خشکی مجاز نمی باشد.

ضمیمه ۳- مجموعه مقررات پیشگیری از آلودگی ناشی از حمل مواد مضر در دریا بصورت بسته بندی (که در تاریخ اولژوئیه ۱۹۹۲ ابلاغ شده است)
مندرجات این پیوست الزامات عمومی مربوط به صدور استانداردهای بسته بندی، علامت گذاری، برچسب گذاری، مستند سازی، محدودیتهای تعداد و چیدمان بسته ها، استثنائات و اطلاع رسانی های مربوطه را پوشش می دهد.براساس مفاد این پیوست، مواد مضر : موادی هستند که در استاندارد کالاهای خطرناک دریانوردی به عنوان آلوده کننده دریا شناخته شده اند یا آنهایی هستند که شاخصهای این پیوست را دارا می باشند.
ضمیمه ۴- پیشگیری از آلودگی دریا از طریق پساب و فاضلاب کشتی ها ( که از تاریخ ۲۷ سپتامبر ۲۰۰۳ ابلاغ شده است .
این ضمیمه شامل الزامات کنترل آلودگی دریا از طریق پساب ها و فاضلاب کشتی ها است. بر اساس این قانون، تخلیه فاضلاب به دریا ممنوع است مگر اینکه کشتی دارای واحد تصفیه پساب بوده یا زمانیکه فاصلهکشتی از ساحل ۳ نات بوده و بوسیله سیستم های مورد تائید نسبت به تجزیه فاضلاب و پساب خود اقدام نموده باشد.پسابهایی که تجزیه نشده باشند باید در فاصله ای حداقل به اندازه ۱۲ نات از نزدیکترین ساحل تخلیه شوند .
ضمیمه ۵- پیشگیری از آلودگی زباله های کشتی ها ( که از تاریخ ۳۱ دسامبر ۱۹۸۸ ابلاغ شده است )
مفاد این ضمیمه مربوط به انواع مختلف زباله های کشتی های است که بطور خاص فاصله از خشکی و حالت تخلیه زباله ها را مشخص می نماید مهمترین بخش این ضمیمه، ممنوعیت کامل تخلیه مواد پلاستیکی در اشکال گوناگون می باشد .
ضمیمه ۶- پیشگیری از آلودگی هوا در دریا ( که از تاریخ ۱۹ می ۲۰۰۵ ابلاغ شده است ) 
این پیوست محدودیتهای مربوط به انتشار اکسیدهای گوگرد و نیتروژن از دودکش کشتی ها را مشخص نموده و ممنوعیت انتشارمواد مضر برای لایه اوزون را اعلام می دارد. مناطق مشخص که باید قوانین سخت گیرانه تری داشته باشند، موارد خاص برای SOX ، NOX و ذرات معلق اعمال می نمایند . بخشی از آن که در سال ۲۰۱۱ تدوین گردید، اقدامات بهینه سازی مصرف انرژی در حالت عملیاتی را مدنظر قرار داده و کاهش انتشار گازهای گلخانه ای ناشی از مصرف سوخت کشتی ها را مورد هدف قرار داده است .
در همین رابطه، خلاصه مفاد ضمایم قانون مارپل به همراه تاریخ اجرا در جدول ذیل آمده است:

خلاصه پیوستهای قانون مارپل خلاصه پیوست های قانون مارپل
 

حال در ادامه مطالب ارائه شده، برخی از موارد مرتبط بصورت طرح سوال و پاسخ متناظر هر یک تبیین می گردد:
۱-    آیا تاریخ اعلام شده برای ممنوعیت استفاده از نفت کوره بالای نیم درصد قابل تغییر می باشد؟ 
در پسخ به این سوال باید اذعان نمود از آنجا که فرایند اعمال هر گونه تغییر در ضمیمه ۶ می بایست با تهیه پیشنهاد فنی توسط یکی از کشورهای عضو آغاز شده و حداقل با یک گردش کار  ۶ ماهه به تصویب برسد و بعد از آن هم با گذشت ۱۶ ماه دیگراجرائی شود، عملا تغییر تاریخ اجرای این ضمیمه متصور نبوده و به عبارت دیگر امکان پذیر نمی باشد.
۲-    تعیین تاریخ لازم الاجرای اول ژانویه ۲۰۲۰ در چه زمانی تصمیم گیری گردیده است؟ به عبارت دیگر از چه تاریخی ممنوعیت ۲۰۲۰ اعلام شده است؟ 
این سوال از آنجا اهمیت پیدا می کند که بدانیم کشورهای تولید کننده و ارائه دهنده نفت کوره چه مدت زمانی برای کاهش درصد گوگرد موجود در سوخت فرصت داشته اند؟ در پاسخ به این سوال سال باید گفت که در سال  ۲۰۰۸ موضوع کاهش انتشار آلاینده های هوا مطرح شده اما پس از انجام بررسی های مورد نیاز و طی فرایند تصویب خواهی،  کمیته حفاظت از محیط زیست سازمان بین المللی دریانوردی از اکتبر سال ۲۰۱۶ اعلام نمود که ممنوعیت مورد نظر در سال ۲۰۲۰ اجرائی خواهد شد در واقع یعنی حدود ۳ سالپیش؛ که این مدت، با توجه به محدودیت ها و موانع موجود، زمان مناسبی برای اعمال تکنولوژی های مورد نیاز و تعریف پروژه های بهبود کیفیت در سطح پروژه های بزرگ نفتی یا ایجاد واحدهای فرایندی جدید نمی باشد.
۳-    کشتی ها چگونه می توانند به الزامات این قانون پایبند باشند؟ 
در نگاه اول، کشتی ها می بایست از نفت کوره دارای مقدار مجاز گوگرد به عنوان سوخت استفاده نمایند. اما در حال حاضر تعداد بسیار زیادی از کشتی ها هستند که از سوختهای جایگزین مانند گاز و دیگر سوخت های دارای نقطه اشتعال پائین استفاده می نمایند. حتی متانول نیز می تواند برای مسافت های کوتاه مدت مورد استفاده قرار گیرد. همچنین کشتی ها می توانند از سیستم های گوگرد زدائی در اگزوز کشتی ها و همینطور از سیستم های پاک کننده گازهای خروجی از دودکش ها برای انتشار کمتر گوگرد به هوا استفاده نمایند.
۴-    برای کشورهائی که از این محدودیت قانونی تبعیت نکنند چه تحریم هائی متصور می باشد؟ 
در این رابطه، باید گفت که تحریم ها می توانند توسط کشورهای عضو مارپل اعمال شوند و در واقع سازمان بین المللی دریانوردی به خودی خود جریمه ای اعمال ننموده و تنها کشورهای عضو می توانند این جرائم را اعمال نمایند.
۵-    چه نوع اقداماتی می تواند برای دستیابی به محدودیت گوگرد ۰/۵ % کمک کند ؟ 
بعنوان مثال می توان به تهیه یک فرمت استاندارد برای ثبت اطلاعات سوخت مورد نیاز  کشتی ها توسط کشتی ها و گزارش دهی نوع و میزان سوخت مناسب و اطلاع رسانی به سازمانهای مربوطه اشاره نمود .
۶-    IMO برای در دسترس قرار دادن سوخت مناسب چه اقداماتی انجام می دهد ؟ 
تهیه سوخت مناسب مسئولیت و تعهد هر یک ازکشورهای عضو است که با توجه به اعلام ممنوعیت سوخت در اکتبر ۲۰۱۶ در تاریخ ژانویه ۲۰۲۰ و فاصله زمانی حدود ۳ سال تا زمان اجرای ممنوعیت ، دولتها و شرکتها می بایست برای بهبود کیفیت سوخت اقدامات لازم را انجام دهند. در همین رابطه ، مقررات بخش ۱۸ قانون مارپل، هم به در دسترس بودن سوخت و هم به کیفیت مناسب آن می پردازد .
۷-    در حال حاضر مقدار میانگین گوگرد مورد استفاده در سوخت کشتی ها چقدر است ؟ 
بر اساس نمونه برداریها و آزمایشات استانداردی که بر روی نمونه های سوخت کشتی ها در سطح جهان انجام شده است نشان می دهد که متوسط مقدار گوگرد برای نفت کوره سبک به میزان  ۰/۰۸ % و برای نفت کوره سنگین ۲/۵۸ % در سال ۲۰۱۶ بوده است .
روند تغییرات محدودیتهای گوگرد در نفت کوره در ۲۰ سال گذشته در جدول زیر آمده است :

روند تغییرات محدودیتهای گوگرد در نفت کوره در 20 سال گذشته در جدول زیر آمده است :

روند کاهش گوگرد موجود در نفت کوره در سالهای مختلف روند کاهش گوگرد موجود در نفت کوره در سالهای مختلف

با توجه به محدودیت ۲۰۲۰ ، از آنجا که امکان دستیابی به نفت کوره با کیفیت مناسب ممکن است برای تعدادی از صاحبان کشتی ها دشوار باشد، بسیاری از آنها به سمت تغییر نوع سوخت رفته و می توانند با استفاده از یکی از روشهای زیر محدودیت ایجاد شده را مرتفع نمایند :
۱-    استفاده از تاسیسات پاک کننده سوخت ( Scrubbers )
۲-    خرید و استفاده سوختهای کم گوگرد ولی با قیمت بالاتر 
۳-    استفاده از سوخت LNG
اما این تغییر استراتژی درنوع سوخت یا استفاده از تاسیسات کاهش آلایندگی مشکلاتی را هم ایجاد می کنند ، از کاهش فضای بارگیری کشتی بدلیل نصب تاسیسات Scrubbers گرفته تا قیمت بالای سوختهای کم گوگرد و حتی کاهش ارزش حرارتی سوختهای جایگزین نسبت به نفت کوره . بنابراین تغییر سوخت چالشهایی را هم بدنبال خواهد داشت .
در سال ۲۰۱۲ کل سوخت مصرفی حدود ۲۳۸ میلیون تن بوده که با توجه به محدودیتهای اعمال شده ، این مقدار به ۳۶ میلیون تن در سال ۲۰۲۰ خواهد رسید . بنابراین بیش از ۸۵ % از سوخت مصرفی کشتی ها کمتر فروخته خواهد شد و این یک چالش بزرگ می باشد . براساس آمار بین المللی ، سال ۲۰۲۰ بیش از ۳۸۰۰ کشتی به نصب تاسیسات کاهش آلایندگی Scrubbers  روی خواهند آورد . 
بطورمتوسط صنعت کشتیرانی حدود ۳۵ % ازنفت کوره تولیدی در جهان را به خود اختصاص می دهد .
 

https://zistonline.com/vdchqkn6.23nvwdftt2.html
ارسال نظر
نام شما
آدرس ايميل شما