رد پای اکولوژی در اقتصاد

خسرو عابدین استاد دانشگاه به زیست انلاین می گوید: هیچ کس نمی تواند ادعا کند که در روی زمین زندگی می کند اما هیچ وابستگی به طبیعت ندارد زیرا تمام فعالیت های حیاتی و اقتصادی بشر به نوعی به طبیعت وابسته است و به میزان بازخورد طبیعت و خدماتی که به انسان می دهد بستگی دارد .یعنی می توانیم جامع تر بگوییم که زندگی تا جایی ادامه پیدا می کند که امکان بهره برداری از ظرفیت های بیولوژیکی وجود داشته باشد . عکس این ماجرا نیز درست است و آن هم اینکه طبیعت هم تا زمانی می تواند به بشر خدمات بدهد که انسان ها بر اساس ظرفیت طبیعت از ان کار بکشند و طبیعت توانانیی و پتانسیل احیا را در خودش داشته باشد.
این کارشناس محیط زیست در ادامه می گوید : به همین دلیل میزان مصرفی که هر انسان از طبیعت دارد محاسبه می شود و مورد بررسی قرار می گیرد.که همان رد پای اکولوژی است.
به صورت علمی و تعریف دقیق می توان از رد پای انرژی را تقاضا برای تولیدات بیولوژیکی یا تولیدات زیستی که به زمین نیاز داریم تعریف کنیم و در واقع می توان گفت رد پای اکولوژی یک تعریف مشترک از اکولوژی و اقتصاد است.
این استاد دانشگاه در ادامه می گوید : می توان در این زمینه به این نتیجه رسید که منابع طبیعی به فعالیت های انسانی و سیاست های مصرفی وابسته است این در واقع تعریف قسمت اکولوژی آن است و بحث اقتصاد ان اینطور تعریف می شود که ردپای اکولوژی با مصرف منابع و قانون های وابسته به مصرف از طبیعت وابسته است و در تعریف توسعه پایدار می گنجد . به همین دلیل رد پای اکولوژی وسیله ای مناسب برای مدیریت منابع و محیط زیست به حساب می آید و در واقع می توان گفت رد پای اکولوژی مفهومی برای شاخص های توسعه است.
دکتر عابدین در ادامه می افزاید : اکولوژیک یک نظام به هم پیوسته دارد که به نظام اکولوژیک معروف است و در تعریف ساده ترین مسائلی که با ان روبرو هستیم قرار می گیرد به طور مثال رنگ و بو و دید بصری که در طبیعت هست بر بهداشت روان ما تاثیر دارد. تکنولوژی، شهر نشینی ، استفاده ازفن آوری های روز همه اینها می تواند از یک نظام اکولوژی پیروی کند به همین دلیل می توان گفت بسیاری از مشاغل می تواند بر اکولوژیک تاثیر مستقیم بگذارد و تاثیرات محیط مصنوعی را بر اکو سیستم ها را مدیریت کند .
وی در ادامه می گوید : برای آنکه توسعه ای پایدار شود باید به رد پای اکولوژی توجه داشت و به همین دلیل منابع طبیعی باید به عنوان میراث جمعی بشر به حساب بیایدبه گونه ای که علاوه بر نیاز نسل حاضر بتواند نیازهای نسل آینده را هم پاسخگو باشد.
در واقع می توانیم بگوییم توسعه پایدارزمانی به دست می آید که هر انسانی نیازهای خود را در محدوده بیولوژیکی زمین برطرف کند پس برای رسیدن به توسعه پایدارو اقتصاد پویا باید وضعیت فعلی شناخته شود و میزان فاصله شرایط کنونی با ایده آل مشخص شود میزان مصرف به عنوان پیش شرطِ مدیریت محیط زیست و کاهش آلودگی تعریف شود و کسری موازنهٔ اکولوژی انسانی با مصرف، کارایی تکنولوژی، و حفاظت از اکوسیستم برطرف شود آنوقت است که می توانیم ادعا کنیم که دینمان را به طبیعت ادا کرده ایم .

https://zistonline.com/vdcj8yem.uqethzsffu.html