جایگاه طب سنتی در اقتصاد سبز

به گزارش زیست آنلاین, اقتصاد در حوزه طب سنتی اسلامی بسیار اهمیت دارد. شاید در ذهن افراد این سؤال خطور کند که آیا طب سنتی اسلامی ارزش اقتصادی برای فرد، خانواده یا کشور دارد یا خیر؟

باید به این سؤال چنین پاسخ داد که داروهای گیاهی عوارض داروهای شیمیایی را نداشته در نتیجه پول افراد به هدر نمی‌رود. اگر دانش ما وابسته به دیگران باشد, موجب برون‌رفت ارز از کشور خواهد شد و اگر هزینه‌های درمان با هزینه سبد اقتصادی خانواده همخوانی نداشته باشد و به‌طور کلی اگر خانواده اقتصاد مناسبی نداشته باشد، به خانواده ضرر وارد می‌شود.

طب اسلامی ــ سنتی درمان خیلی سریع و آسان را مورد نظر دارد, طبیب هم خیلی سریع باید بیماری را تشخیص دهد و سریع به درمان بپردازد و داروی ارزان تجویز کند ولی متأسفانه برخی از سودجویان در طب سنتی اسلامی هدف اصلی‌شان درآمد بالا شده به همین دلیل بیمار را دچار سردرگمی می‌کند و بسیار از آنها را نسبت به طب سنتی اسلامی دلزده می‌کند؛ این درحالی است که هدف اصلی طب سنتی اسلامی درمان آسان و داروی ارزان است.

مثلاً برای سردرد ساده خیلی راحت می‌توان از مواد غذایی که در خانه وجود دارد ,درمان کرد؛ برای سردردهایی که پشت سر افراد بروز پیدا می‌کند, دم‌کرده زیره با عسل یا دم‌کرده زنجبیل بسیار مفید است، این از نظر اقتصادی به‌طور کلی هزینه ناچیزی نسبت به هزینه‌های سنگین, بیمارستانی و عکس برداری و .... دارد.

نکته مهم بحث اقتصادی طب سنتی ــ اسلامی موضوع تولید شغل است. به‌راحتی می‌توانیم بگوییم که ۵میلیون نفر می‌توانند در رشته‌های طب اسلامی کار کنند. جمع‌آوری و کشت داروهای گیاهی، پرستاری، ماساژ، حمام، ساختن بناهایی مطابق فرهنگ اسلامی، بیمارستان‌های ایده‌آل و ایجاد فضاهای مناسب برای درمان بیماران روحی و روانی و .... از اهداف طب سنتی اسلامی است.

طب سنتی اسلامی از این نظر که وابستگی تکنولوژی، و دارویی با خارج از کشور ندارد، بسیار ارزشمند است و نه‌تنها نیازی به واردات دارو یا تکنولوژی از کشورهای دیگر را ندارد بلکه می‌تواند صادر کننده بزرگی باشد و به‌راحتی ارزآور باشد.

یکی از علت‌های رویکرد جدید و گسترده به طب سنتی و اسلامی، اقتصاد درمان است. اگر قیمت داروهای گیاهی را با داروهای شیمیایی مقایسه کنید کاملاً متوجه این امر خواهید شد که طب سنتی اسلامی بسیار به‌صرفه‌تر از داروهای شیمیایی است و متأسفانه قیمت‌های داروهای شیمیایی هم روز به روز نجومی‌تر می‌شود.

در حالی که می‌دانیم کشور ما کشوری است چهار فصل، از نظر رشد گیاهان دارویی بسیار مستعد است و بسیاری از گیاهان دارویی با آب و هوای ایران سازگاری دارند. اما متأسفانه مسئولان ما توجه چندانی به آن ندارند، حتی اگر طب سنتی را قبول ندارند، مهم نیست! حداقل بر تولید داروهای گیاهی و گیاهان دارویی به‌منظور صادرات فکر کنند!

ارزش گیاهان دارویی که در کشور ما رشد می‌کنند، بسیار بالاست. اگر ما به طب اسلامی ــ طب سنتی کار نداشته باشیم، اما با گیاهان دارویی که صادر می‌کنیم, می‌توانیم ارز زیادی وارد کشور کنیم و اقتصاد مقاومتی خود را تقویت کنیم، باز هم مهم نیست که ما اعتقاد به درمان آن‌ها نداشته باشیم، مهم این است که در آن سوی مرز متقاضیان بسیار زیادی حاضرند برای گیاهان ایران پول بدهند.

اینجاست که ضروری است درباره اقتصاد طب سنتی و ارزش اقتصادی داروهای گیاهی با هر روشی که قبول داریم به‌صورت جدی به تحقیق بپردازیم. جالب است بدانیم که بیش از ۵۰درصد از داروهای کشور سوئیس که ظاهراً الگوی تمدن غرب است، گیاهی است.

طول مدت درمان هم در اقتصاد مؤثر است، یک بیماری می‌تواند به‌سرعت درمان شود و هزینه کمتر بخواهد و بیماری دیگر می‌تواند سال‌های سال درمانش طول کشد، مثلاً میگرن بیماری‌ای است که معمولاً در دوره جوانی بروز پیدا می‌کند مثلاً تا ۶۰سالگی فرد باید قرص بخورد, حالا اگر فرض بگیریم که فرد ۳۰ سال باید دارو بخورد ۳۰ سال را در ۳۶۵ روز ضرب کنیم و اگر روزی سه عدد قرص مسکن در روز بخورد می‌بیند که چند میلیون هزینه درمان طی این سال‌ها داده است و بهبود هم پیدا نکرده است.

حال درمان میگرن در طب سنتی اسلامی بسیار ساده است, اصلاح مزاج فرد و تغییر غذاهای روزانه بسیار به روند بهبودی فرد کمک می‌کند.

اگر اقتصاد طب نوین و طب سنتی اسلامی را با هم مقایسه کنیم خواهیم دید که اصلاً قابل مقایسه نیست. طب سنتی بیماری را از ریشه درمان می‌کند درحالی که طب نوین فقط درد را تسکین می‌دهد.

منبع:تسنیم

https://zistonline.com/vdcbw8b0.rhb80piuur.html