معاون محیط زیست انسانی گفت: طی سال‌های گذشته ساخت سد در بالادست رودخانه‌ها و تالاب‌ها منجر به خشک شدن بسیاری از تالاب‌ها در جنوب و جنوب شرق کشور شده است.
تاریخ انتشار :دوشنبه ۱۹ شهريور ۱۳۹۷ ساعت ۱۲:۰۰
کد مطلب : 78728
وی افزود: وزارت نیرو باید در خصوص سدسازی‌ها در سال‌های گذشته پاسخگو باشد، همچنین سازمان جنگل‌ها و مراتع نیز که متولی صدور مجوز در خصوص این موضوعات است، باید پاسخگو باشد.
تجریشی در ادامه تصریح کرد: سازمان جنگل‌ها و مراتع باید به لحاظ تخریب زیست محیطی و شاخص‌های آن‌ها و اقداماتی که در خصوص این موضوعات کرده است، پاسخگو باشد، چرا که هر زمانی که ما با مشکلات زیست محیطی روبرو بودیم، این سازمان هیچ‌گاه پاسخ منطقی به سازمان محیط زیست نداده است که آن می‌تواند به علت عدم توجه به مسائل زیست محیطی باشد.
وی افزود: سازمان هواشناسی نیز یکی از متولیان مشکلات زیست محیطی است، چرا که باید کانون‌ها را شناسایی کند که این کار تاکنون به خوبی صورت نگرفته است.
معاون سازمان حفاظت محیط زیست گفت: یکی دیگر از متولیان مشکلات زیست محیطی در کشور وزارت جهاد کشاورزی است که باید در زمان‌های مشخص آمایش سرزمینی را انجام می‌داد، اما به واسطه توسعه منابع کشاورزی باعث خشک شدن و نابودی بسیاری از منابع زیرزمینی ما شد.
وی افزود: هم‌اکنون پدیده گرد و غبار یک مسئله بین‌المللی شده است، چرا که از قاره آفریقا گرفته تا اروپا نیز تحت تأثیر این پدیده قرار گرفته‌اند و کشور ما نیز به دلیل فعالیت‌های تخریبی و قرار گرفتن در منطقه خشک و نیمه‌خشک جهان از این مسئله مستثنی نیست.
تجریشی گفت: ۷۵ درصد سرطان‌های ریه و مشکلات گوارشی عمدتا از سیالک‌هاست که به علت گرد و غبارها در منطقه است که این موضوع را نیز باید از وزارت بهداشت پیگیری کنیم.
وی افزود: در رابطه با موضوع آب نیز برنامه‌ریزی صحیحی تاکنون نداشته‌ایم، به همین علت با مشکلات زیادی هم‌اکنون روبرو هستیم. در همین خصوص سازمان حفاظت محیط زیست قرق‌هایی را در منطقه دریاچه ارومیه ایجاد کرد که با ایجاد یک میلیون هکتار قرق در دریاچه ارومیه حدود ۶۰ درصد ما کاهش مصرف آب را شاهد بودیم.
معاون محیط زیست انسانی سازمان حفاظت محیط زیست در ادامه تأکید کرد: برای مقابله با پدیده گرد و غبار تفاهم‌نامه‌هایی را با پژوهشکده محیط زیست و وزارت علوم امضاء کرده‌ایم تا این مسائل را در دانشگاه‌ها نیز نهادینه کنیم.
خشک شدن ۸ دریاچه و رودخانه در جهاندریاچه پوپوزمانی دریاچه پوپو دومین دریاچه بزرگ بولیوی بود اما اکنون این دریاچه خشک شده است. تصاویر گرفته شده از این دریاچه در آوریل سال ۲۰۱۳ نشان می‌دهد که میزان آب بسیار ناچیزی در آن باقی مانده است. همچنین تصاویر ماهواره‌ای ناسا در ژانویه ۲۰۱۶ نشان دهنده بستر خشک شده دریاچه در سمت راست آن است. خشکسالی، تغییرات اقلیمی و تغییر مسیر آب از منبع اصلی دریاچه در کاهش ذخایر آبی آن نقش داشته است.
رودخانه کلرادواین رودخانه پس از عبور از پارک ملی کوه راکی در ایالت کلرادوی آمریکا از چهار ایالت دیگر و بخش‌هایی از مکزیک گذشته و به خلیج کالیفرنیا می‌ریخته اما اکنون جریان آب پیش از رسیدن به دهانه تاریخی رودخانه به مسیرهای دیگری کشیده شده و مسیر آن برای آبیاری محصولات کشاورزی، تامین آب روستاها و شهرها و پرکردن استخرها تغییر یافته است. هر آنچه از جریان آب باقی می‌ماند و از مرز بین ایالات متحده و مکزیک می‌گذرد برای مکزیک به حساب می‌آید و میزان آب ناچیزی که باقی مانده بر اثر فاضلاب ناشی از فعالیت در زمین‌های کشاورزی ایالات متحده آلوده شده است. همچنین وقوع چند سال خشکسالی به طور چشمگیری میزان بارش لازم برای تامین آب رودخانه کلرادو را کاهش داده است.
دریاچه آرالاین دریاچه که در منطقه‌ای در مرز قزاقستان و ازبکستان واقع است مجموعه نامرتبط از حوضچه‌های کوچک حاوی آب دریاست. دریاچه آرال از دهه ۱۹۶۰ و هنگامیکه اتحادیه جماهیر شوروی اقدام به تغییر مسیر رودخانه‌های تغذیه کننده دریاچه آرال برای آبیاری زمین‌های کشاورزی کرد، عقب نشینی کرده است. در سال‌های اخیر اقداماتی صورت گرفته تا میزان جریان آب بیشتری وارد این دریاچه شود اما به نظر نمی‌آید با این روش‌ها بتوان این دریاچه را به حجم اولیه خود برگرداند. دریاچه آرال یکی از بزرگترین مشکلات زیست محیطی ناشی از فعالیت‌های انسانی در تاریخ است.
حوضه بدواترخوشبختانه نقش انسان در کاهش ذخیره آبی این دریاچه کمرنگ تر بوده است. تنها عاملی که باعث عقب نشینی آب حوضه بدواتر می‌شود چرخه طبیعی است. بدواتر در حقیقت دریاچه‌ای فصلی است که پس از بارش باران و پیش از بخار شدن آب بوجود می‌آید. این دریاچه در دره مرگ کالیفرنیا، ۸۵ متر پایین تر از سطح دریا و به عنوان کم ارتفاع ترین منطقه در آمریکای شمالی واقع شده است.
دریاچه چادطبق بررسی سازمان ملل این دریاچه در آفریقا میزان ۹۵ درصد حجم آب خود را در فاصله سال‌های ۱۹۶۳ تا ۱۹۹۸ از دست داده است. این دریاچه کم عمق به دلیل تغییر الگوهای بارش باران، از بین رفتن جنگل‌ها و افزایش تقاضای جمعیت اطراف آن به شدت آسیب دیده است. این دریاچه در سال ۱۹۰۸ و بار دیگر در سال ۱۹۸۴ خشک شد.
دریاچه اونزتا اوایل دهه ۱۹۰۰ دریاچه اونز در شرق «سیرا نوادا» در ایالت کالیفرنیا جریان آبی به طول ۱۹ کیلومتر و عمق هفت تا ۱۵ متر داشت. در سال ۱۹۱۳ آب تامین کننده دریاچه اونز توسط دپارتمان آب و نیروی لس‌آنجلس تغییر مسیر پیدا کرد. سطح آب این دریاچه به تدریج کاهش یافت و به سطح فعلی رسید که بیشتر قسمت‌های آن خشک شده است.
دریاچه پاولاین دریاچه که در منطقه مرزی ایالت‌های آریزونا و یوتای آمریکا قرار دارد با ساخت سدی روی رودخانه کلرادو ایجاد شد. این سد که ۲۱۶ متر ارتفاع دارد در سال ۱۹۶۳ تکمیل شد اما تا ۱۷ سال پس از آن آبی در آن جریان پیدا نکرد و پس از آن چندین کیلومتر از زیستگاه‌های حیات وحش به زیر آب فرو رفتند. امروز این دریاچه به منطقه‌ای تفریحی تبدیل شده است.
دریاچه میددر حدود یک دهه دریاچه مید در ایالت نوادای آمریکا مجموع حجم آب خود را بیش از ۶۰ درصد از دست داده است. خشکسالی‌های مداوم و افزایش تقاضای منابع آبی تاثیرات نامطلوبی بر سطح آب این دریاچه داشته به گونه‌ای که در یک ماه حدود یک متر از عمق آن کاسته شده است.
https://zistonline.com/vdcbwzbz.rhbw5piuur.html
zistonline.com/vdcbwzbz.rhbw5piuur.html
تگ ها
آخرین عناوین
پربيننده ترين
تمام حقوق محفوظ بوده و استفاده از مطالب
سایت با ذکر منبع بلامانع است.